گرفتار ِ شب ِ پایان عشقم
هوا سرد است و من عریان عشقم
هوا سرد است و من در مسلخ غم
کنار جوی خون ، گریان عشقم
.........................................
ابوالقاسم کریمی فرزندزمین...

تو باران بودی و من رود ِ بی آب
جدایم کردی تو ، از بستر خواب
نجاتم دادی از سلول زندان
رهایم کردی در دامان سیلاب
.......................................
ابوالقاسم کریمی فرزندزمین...

شبی در پنجه ی سرد زمستان
لب دیوار قربانگاه زندان
به زیر سایه ای مبهم تر از غم
گلی دیدم ، اسیر تیغ طوفان

اگه دشمن به دستانش تفنگه
دل دریایی ما مرد جنگه
قسم بر قامت سرو شکسته
در و دیوار زندان هم قشنگه

شعر تیشه ی شب
.
.
خزان بر دفتر شعرم خزیده
لب خندان من را غم خریده
صدای ضربه های تیشه ی شب
به باغ سبز ایمانم رسیده
.
.

شاعر:ابوالقاسم کریمی(فرزندزمین)...