مَحال ،
چون گرگ گرسنه
که بچه غزالی را
دنبال میکند
به سمتم می آید

وَ من چاره ای ندارم
جز آنکه باور کنم
نمی توانم
دوستت
داشته باشم....

لباس سبز جنگل را ربودی
فقط اشعار غمگین را ستودی
کسی که منطق دریاچه را کُشت
نه غربی بود و نه شرقی،تو بودی

اگه دنیا ، به دستانش تفنگه
دل دریایی ما ، مرد جنگه
برای هر که شادی را بخواهد
تمام زندگی ، یک جا قشنگه

در این شَهر کویری ابر خسته

کنارِ ماه پاییزی نشسته

گرفته غم گلوی نازکش را

نمیدانم دلش را کی ، شکسته

دل انسان به حرص و کینه چرکین
کویر آلوده و دریاچه غمگین
مصیبت ها به دوشش دارد آن کس
که میخواهد جهان را بهتر از این...