یک شهرِ پر از خاطره ام، خاطره بسیار
دنیای پر از خاطره از پنجـره بسیار

یک فصل به دلتنگی پاییز ندیدم
این خانه خراب است ولی منظره بسیار...

همراه کسی نیستم و دلهره سخت است
همراه کسـی نیستم و دلهر...

یک نفر رفته از اینجا به تو بر می گردم
میرسم باز به دریا به تو بر می گردم...

رد پاهای شما، دور ترین نقطه شهر
خسته ام خسته و تنها به تو بر می گردم

جنگ موهای تو با باد، تماشا... دارد...
میکشد هر...

موی تو، موی تو اینبار ببین کوتاه است
می گذاری بروم، نامِ تو نامِ ماه است

کوچه ای خلوتم و خیره به نوری شده ام
که همین خیره شدن، گاه خودش صد آه است

غزلی تازه شدی ریشه به جانم کردی
قلمم یاد تو ا...

فصلِ سردِ قصه ها، رنگِ بهارت نیستم
فصلِ من هم آمد اما، در کنارت نیستم

رفتنی بودی از اول، من نفهمیدم ولی
بی هوا بارانی ام، یا در حصارت نیستم...

دفتری در سینه ام دارم که بعد از رفتنت
با خودم می...

شده آیا که تو از دست خودت خسته شوی؟
شده دلبسته یِ دلبسته یِ دلبسته شوی...؟

شده آیا، که شبی سمت خیابان بروی
قدِ یک کودک ده ساله تو وابسته شوی...؟

یا که هر بوسه از اعماق وجودت بدهی
بعد هر بوسه ...