دلگیرم و میترسم از
این فاصله که بین ماست
چند روزه که قهری و دل
با غصه و غم آشناست
چند روز که از عابرا
میخوام نشونیه تورو
اما همه مبهوت و گنگ
انگار نمیشناسن تورو
راه درازی پیش رو
زوده...

خط میخورم از روزگار

خط میخورم از روزگار
میرم سفر بی اختیار
هیشکی واسم مثل تو نیست
اسم منو یادت بیار
با اینکه صدها خاطره
تو این مسیر همراهمه
وقت وداع آخرت
غم هاتو واسه من بیار ...

تبعید میشوم برای همیشه
به شهر ماتم زده ی خاطراتت
جرم من تنها نفسی بود
که روزی در هوای تو کشیدم

مرگ بانوی مهربانیست که لبانش
طعم سیب حوا را میدهد
و خدا با حیات بخشیدن آدم بر روی زمین
خوب اورا مجازات کرد
نمیدانم که چرا از معشوقه ی خود می هراسیم
چرا دائم از او در فراریم
ما نسبت به او بسیا...