مرگ بانوی مهربانیست که لبانش
طعم سیب حوا را میدهد
و خدا با حیات بخشیدن آدم بر روی زمین
خوب اورا مجازات کرد
نمیدانم که چرا از معشوقه ی خود می هراسیم
چرا دائم از او در فراریم
ما نسبت به او بسیار نامهربان بوده ایم
چرا که تنها او بوده است که در
تلخ ترین ماتم ها
سخت ترین بیماری ها
و غصه آور ترین قصه ها و ناکامی ها
به ما لبخند زده و آرامش را بما هدیه کرده است ...
شاید اگر در دبستان
موضوع انشامان مرگ مهربان تر است یا مادر بود
دستمان برای انتخاب
باز تر بود
اکنون اما زمان وصال معشوق است
ببوس لبان این بانو را تا به زندگی جاودان برسی
تو را بجای کسی مجازات نخواهند کرد
کیانوش عادتی 25/4/1395
تعداد آرا : 1 | مجموع امتیاز : 2 از 5