ساقی چمن و گل را بی روی تو رد ی نیست
شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایم

هر صحن یک امید نو ، هر نو شدن را ، نو شدآ
آواز ققنوسا ! به ما ! وین هردوبو دی را ، صدآ

اما چرا ؟ به چه منوال- می شود سی یه

این روز وشب همه را ، می توُان خِطاب

دست بردار، بگذار ،هَجو را در گوشه ای رها ی کنمـ از این بدبختی
سانس اخر سانسور را به رویم نیاور- بگذار با هم مستحضر تر از مستحضران ، مستحضر شویم !
...

سرمی نهند گریبان بدادگان
شاید نسیب غنچه گلی زرد می شود









1378/04/23