شاید تو دل ِ سنگ ِمرا نرم کنی
از زندگی ِ یخ زده ام شرم کنی!
ای "مرگ" تو یک واژه ی برعکس بشو
شاید دل ِ این غروب "گرم" کنی
★
یک روز تمام چوبه ها ، دست به دست
خواهند نوشت :
گردن ِ مرگ شکست.....

پشت آن پنجره ی مه زده ابلیسی بود
چهره ی ساحره ی منتظر و خیسی بود

بارش خون و جهانی همه در سیل گناه
پنجه ها بر بدن بی سر تندیسی بود

آجر قصر تهی جمجمه ها بود ولی
کاخ ارواح ، شبیه تن قدّیسی بود...

کلیشه|
من مانده ام و کلیشه هایی مبهم
در زندگی ِ همیشه هایی مبهم
رویا و امید و آرزوهایم ؛ هیچ!
روحی شده پشتِ شیشه هایی مبهم
...
از قصّه ی خیر و شر؛بشر شد آغاز
ابلیس و لباس ِ نور! شر شد آغاز
جا...