طاق اَبــــــــرویت نگارا بی قرارم می کند
سرخی لب های تو شب زنده دارم می کند

ازتَــوَهُم می گریـــزم تا ثـــــریا می روم
رنگ چشمانت به دریا رهسپارم می کند...

آرامش ؛
برخلوتم
چه سنگ ها که نمی بارد !
راه ...
کج نکردم
سراگر خم کردم زدست باران است

دوستی ؛
ودوست داشتن ،
کلمه ی دلنشینی بود
که زمانه یادم داد
ومن ،
سال ها ...
دوست داشتم
بی آنکه دوستی داشته باشم

آسمان ؛
سهم کبوترهایی ست
که به احساس خدا نزدیکند

یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ
زمستانم ؛
مهم نیست
بهاری به دل ندارم !
تنها دلم ,
برای مُحَولَ الحَوِلَ والاَحوال تنگ می شود
برای صدای نگاه تو ؛
برای اندکی شعرهای ناگفته ......