صدای نگاه تو ...

نظر 10

• 

  امیر عاجلو   01 فروردین 1399 05:50

  
• 

  ایمان اسماعیلی   01 فروردین 1399 21:29

  درود دوست عزیز
  عیدتون مبارک
• 

  محمد علی رضا پور   02 فروردین 1399 17:17

  
• 

  محمد علی رضا پور   02 فروردین 1399 17:17

  سلام و احترام،
  بزرگوار!
  تدوین قالب های تازه ی سروش، سه گلشن، و شعر سبز (چندآهنگ)، محصول سی سال تلاش علمی و عملی اند که امیدوارم با مطالعه ی آنها و در صورت امکان، سرایش در این قالب های تازه، مددکار مان در جهت معرفی و گسترش کاربردی این قالب های شعری تازه و توانمد باشید.
  نکته ی مهم، این که: سروش، سه گلشن و شعر سبز(چندآهنگ)، هیچیک قالبی تفنّنی و در حد چیدن متفاوت قافیه و … نیستند؛ بلکه هریک، بطور کارشناسی شده، دستگاه مستقل و توانمندی برای سرایش های تازه اندو احتمالا با مطالعه ی نمونه ها، این مطلب را تایید خواهید فرمود.
  توضیحات و نمونه اشعاری از قالب های جدید را در همین سایت می توانید بیابید.
  نمونه شعری در هریک از این قالب ها تقدیم تان می شود.
  شعری در قالب سروش:
  
  چیست گل؟ رازِ نازِ خنده ی دوست/
  شعر- نقاشیِ معطّرِ اوست/
  مِهرچهر و لطیف و عاطفه روست/
  گل، نشانِ خداست.//
  
  شعری در قالب سه گلشن (سه گلشن: آغازگر+ بدنه+ پایانبخش؛با حداکثر تنوع در هر بخش):
  
  این بار هم اَدا/
  یک کوفه، ادّعا/
  شرمنده ام خدا!/
  خوب است یا نه: این همه، ما ادعا کنیم /
  ترسم که کوفه ی دگری را به پا کنیم/
  خیلی پر ادعا شده ام. شرم، شرم، شرم/
  کافی ست ادعا. بله، باید دعا کنیم/
  حالم بد است. پر شده از آرزوی پَست /
  “سرمست گشتنی”، تو بیا دست و پا کنیم/
  باید تلاش کرد که جان، باوفا شود /
  تا بیش تر به عاشقی اش آشنا کنیم/
  ای وای! وای! وای! عجب لاف می زنیم! /
  ترسم که عاقبت، گل زهرا، فدا کنیم/
  ای وای! وای! وای! زبانم بریده باد! /
  هرگز مباد آن که پشیزی خطا کنیم/
  شاید که ناگهان…/
  عاشق شوید هان!/
  آماده، عاشقان!//
  
  نمونه ای در شعر سبز یا چندآهنگ (میانه ی سپید و نیمایی ست؛ موزون تر و قافیه مند تر از سپید و چندآهنگ تر و دارای اوزان متنوع تری نسبت به نیمایی که با تغییر اوزان می تواند باعث انتقال از حسی به حس دیگر بشود.
  قدیمی ترین نمونه ی شناخته شده ی آن در نزد ما، چندآهنگی ست با حدودبیست سال قدمت، به نام حسنک شعر من، سروده ی جناب حامی شریبی):
  
  سپید بود/
  و زیستنش سبز/
  و پروازش سرخ/
  و در هنگامِ گلگون ِ آسمانی شدن /
  آن میامی تن/
  آشکار/
  دلشکار/
  می سرود و می نواخت/
  شعرهای ماندگار/
  تغزلِ خوشه های پربرکت ِ تبسم/
  تبسمی آفتابارانی/
  آن چنان که کشتزارها/
  دوباره زیستن را/
  شاعرشدند.//
• 

  خسرو فیضی   07 فروردین 1399 15:46

  . با بهترین درودهایم
  . عزیز گرانقدر زیبا سروده ای را مهمان تان بودم
  . اینک در صفحه کوچکم در انتظار شما هستم
  .
• 

  مجتبی جلالتی   07 فروردین 1399 16:43

  بادرود فراوان
  بسیار زیبا سروده اید
• 

  محمد علی رضا پور   07 فروردین 1399 18:43

  سال نو مبارک
• 

  محمد علی رضا پور   07 فروردین 1399 18:43

  
  سلام و احترام،
  برای شناساندن بهتر قالب های تازه و توانمند سروش، سه گلشن و شعر سبز(چندآهنگ) به همیاری تان نیازمندیم.
  تقدیمی:
  در قالب سروش:
  1- از زمانی که دیکتاتور شد/
  سیکل را نگذرانده، دکتر شد/
  ناظر فنّی رِآکتور شد/
  و ترقّی کرد.//
  2- نردبان ترقّی آوردند/
  نردبان؟ – پلّه برقی آوردند/
  هر چه غربیّ و شرقی آوردند/
  در احزاب.//
  3- آن سرِ نردبانِ جمهوری/
  قله ی لامَکانِ جمهوری/
  جانِ جمهوری/
  پایه، پیدا نیست.//
  نمونه شعری در قالب جدید سه گلشن
  (تنها قالب مهندسی شده در شعر فارسی که هر سه بخش آغازگر، بدنه و پایانبخش را در خودِ ساختارِ قالب دارد
  “شعر، زیباترین تریبون است؛ حرف هایی بلند می طلبد/
  تا تَسَلّا و مرهمی بشود، شاعری دردمند می طلبد//”
  مشکلاتِ زیادِ ما کم نیست. شاعر از زلف یار می گوید/
  بچه های طلاق، بد یُمن اند؛ شعرِ بوس و کنار می گوید/
  پدری، مدتی ست بیکار است؛ غم گرفتار و تلخ گفتار است/
  همسرش باردار و بیمار است؛ از غمِ انتظار می گوید/
  دست های لطیفِ بیوه زنی مثل دستانِ پیرمردان شد/
  چشمِ پاکِ همیشه پُر شرمش، از غمی بُردبار می گوید/
  چار راهِ رفاه، پشت چراغ، دختران، گل حراج کردَه ند و /
  گلِ بی عطرِ کاغذی، چیزی، از بدِ روزگار می گوید/
  فاصله بین ملت و دولت، راهِ این جلگه است تا قله/
  شاعرِ بی غمِ تغزّلباز، باز وصف بهار می گوید/
  “شاعران در شبِ ملایمِ شعر فقط از شوق و آرزو گفتند/
  عده ای از دو چشم دلبرشان، جمعی از حلقه های مو گفتند/
  باز هم دخترانِ گل در دست …. باز هم مردمانِ پایین دست … ./
  باز هم شاعران در این بُن بست، غزل از مهرِ ماهرو گفتند . //”
  نمونه ای در شعر سبز(چندآهنگ)، گونه ای از شعر میان سپید و نیمایی، با الزام به کاربرد (حدّ اقلّی یا هر از گاهِ) قافیه و ایجاد چندآهنگی باتغییر اوزان:
  ناگاه/
  آه!/
  زیر آوار ماند خاطر من/
  رفتی و رفتم و رفت/
  و هیچ کس نفهمید جز عشق/
  که از عشقت/
  ای سراسر عشق!/
  بر سرم چه ها رفت .//
• 

  ابوالحسن انصاری (الف. رها)   08 فروردین 1399 00:14

  درود ها
• 

  علی معصومی   12 فروردین 1399 16:20

  درود ها بر شما
  ادیب ارجمند
  ♡♡♡♡♡♡