یادمون باشہ کہ خداوند خیلی مہربونہ وتمام مشکلات از انسان بروز میابد
انسان میتونہ اونقدر متعفن بشہ کہ در باتلاق ساخت خودمان فرو بریم
واونقدر معطر بشہ کہ عطر ما تعفن دیگران را ازبین ببرہ.
فرصت برای فرو رفتن وفرا رفتن بہ ما دادہ میشہ اگہ ما متوجہ نشیم دیگر خدا ہم دخالت نمیکند ما فرو و فرا میرویم چہ بخواہیم چہ نخواہیم.
فقط کافیست خود را از بیرون از خود نگاه کنیم انگاہ در میابیم.که باتلاقیم یا گلستان . اما بدانیم که خداوند همیشه شاهد وناظر ما میباشد
وزمانی که رهایمان میکند به حال خود ما غرق در محدودیت های ساخت خود هستیم وبا ان محدودیتها مورد عذاب قرار میگیریم
ودر تعفن این منجلاب خودساخته لجنترینها رشد وزالو ها بزرگ میشوند وبقیه در میان انها دست وپا میزنند.
تا زمانی که اه طبیعت وتمام مظلومان به اسمان رسد انگاه خداوند در اتصالی قدرتمند ظلم وتعفن را از بین میبردوعطر حقیقت را منتشر میکند.
پس بیایید با اعمال و افکارخوبمان،زندگی خودو محیط اطرافمان را معطر نماییم
تا از انتشار این طراوت بدیها، ناپاکی ها وتعفن هارا از خود و دنیایی که در اون زندگی میکنیم بزداییم قبل از انکه در میانش فرو رویم.