ما ادما زه سنگینی بغض و کینه .؛مانند نفس حبسیم توسینه ؛
چنان درپیچ وتاب این مسیریم ؛
که هرلحظه ز رفتارنادرست یکدگر ؛،در گذرزمان ناگزیریم زه هم سبقت بگیریم.
،؛دراین زیستن هزاران بار زنده میگردیم و بمیرم
زه این دلخستگی ها ره گرفتم سوی جنگل وبیابان .
تداعی کردم درد این جهان از انسان بودن ما
بدیدم جنگل و پرندگانش دگر سو حیوانهای وحشی ودرندگانش
با دوچشمان پر ازاشکم سلامی کردم بر جنگل نشینان .
غریزه گفت کی اختیار زشت وناقص .
چر ا این صحنه زیبا را کرده اید اینچنین زشت
با نبوغ وتفکر برای هم بسازید انزجار وتنفر
پرنده هایکدست وزیبا پرمیزنند با نغمه وناز
به سوی تامین نیازند نه بدنبال حرص وآز
به رقص وهماهنگی از خدا تشکر میکنند با عشوه وناز
در این اجتماع یکرنگ پریدن با جلوه ای پر عشق دور زِ نیرنگ
نه طوفان مانع است نه هیچ درگیری و جنگ
ولی ما که نماد اندیشه وافکار واختیاریم
برای رشد خود ارامش برای هیچکس نگذاریم
بدنبال فتح مقصودهای کوچک خود به خواری .
باهر حقه ونیرنگ مقصود خود بدست آریم
زمانی که رویم در مقصدی پوچ
یکی از دیگری گیرد سبقت با دید محدود ولوچ
بیایید ای همه انسانهای برتر از پرنده وحیوانات درنده .
ببینیم روزگار خویش زیبا همانند نگاه ان گروه پرنده
دراین نگاه دریابیم ما
همه چیز را برای خود بخواهیم گاه به اسرار دمی به التماس یا زور و اجبار
اه ای سرو بلند قامت این جنگل درهم تنیده .بغض تورا جنگل ندیده
میدانم توهم فریاد و ناله میکنی زه این همه ظلم وزشتی که عصرما به خودش دیده
توکه تنومند وقطور پادشاه این جنگلی
در نیاز آب ونور خورشید حقوق زیر دستانت ضایع نکنی باستمگری
سروی که درجنگل شده تابنده تمام جنگلش را میکند زیبنده با خشوع وخنده
ولی انسان که قدرتمنده در اجتماعش همچو سروی سربلنده
خدارا نمیکند بندگی چه برسد رحم کند بر بنده .درتفکرقدرت پیش روندش بدتر از گرگ درنده است۰
.ای اهل درک مسیر خود بیابید قبل از اینکه این جهان راکنید ترک.
رها شوید زه هر ظلم وسیاهی .همانند پرندگان پر طلایی .
که مقصدخودیافته اند حتی در شب وسیاهی.مسیر ما کجاست در این پیچ وان هیچ .
تورایاد است روزی که بودی هیچ درهیچ .پا گرفتی شدی درپیچ.
ولی حالا که در پیچ امدی خود رامپیچ بر هیچ
.که اوباصداقت قطعه ای از وجودش در وجودت کاشت .
تا با بینش الهی تکامل یابدتفکرات انسانی.
ارامش وعشق و رشدو شکوفایی رادر نهایت زیبایی لمس کنی و هدیه دهی ان را به جهانی .
. * علیرضا علیدادی شمس ابادی شاعر معاصر متخلص به آرسس شمس ابادی****
*شعر:مسیر ما کجاست.*