چـشـم پـوشـی

گـرگِ بیـرحـم بـهتـر ز بی‌رحـمانـه دریدنـست
جـنگیـدن هم بِـه از گـریزپـایی و رَمـیدنست

قرقی یـادم داده قفـس ؛ زندان رهـایی است
باید بشکست میله چون وقت پَر کشیدنست

بــر یــاد آور بــاره دگــر آسْــمـان را کـبـوتـرم
پـرواز وقتی زیـباست که هنـگام پـریدنسـت

پـنـدارم از دنـیـا دهـان گـنـدهٔ گـشـاد و بــاز :
لقمه ماییم و او همچنان در حال جویدنست

درد تـلخـیست وقتـی در حیـنِ بی تـفاوتـی :
چشم‌وگوشی ؛ گوش‌بزنگ دیدن‌وشنیدنست

گَـزلـیکت را لـوطی غـلافـش کن که خرابـتم
نامرد حکمش ؛ خنجر فروکردن و بریدنسـت

زخمی خوردیم بر رو نیاوردیـمش ز نارفـیق
اینـک طبـعاً یـافتـم نیـاز عقـرب گَـزیدنسـت

پـاشنـهٔ کفـش بختت را چارمیخـه بالا بکش
تنها راه خوشبختـی پیمایـش تا رسیدنسـت


چشم‌پوشی
یزدان_ماماهانی
سـرایـش۲۱_۷_۱۴۰۰

ایمیل مقصد