نـگارش ( غـزل )

بـر دسـت قـلـم گـرفـتـم ؛ بـاغ جـنـون کـشـیـدم
گـلــبــرگ لالــه‌هــا را ؛ بـا رنـگ خــون کـشـیــدم

فقر را به شکل سفره ، قوت و غذا در آن نیست
نـان را بـدون حــرفِ نــونِ ســکــون کـشـیـدم !

چــار پــایــۀ عــلــوم و فــرهـنــگ و آدمــیّــت ..
سست و شکستـه زیرش ساق و ستـون کشیدم

تـصـویــر آدمــی را ؛ کــردم چــنـیــن نــگـارش :
" رُخ از بـرون پـریـرو ؛ دیـو از درون کـشیـدم "

عـکـس از سـیـاسـتـی کـه قـدرت بـرادرش بــود
بـر هـمـدگـر کـشیـدنـد تیـغ و قـشـون ؛ کـشیـدم

تــمـثـال سـرنـوشـت را مـاشـیــن پــر شـتـابـی :
گشت از مـسیـر بـرون و شد واژگـون ؛ کـشیـدم

بـر قــاب زنــدگـانـی نــقــش و نــگــار جــان را :
همـچون عـصـارۀ گل خـوشبـو ؛ فـزون کـشیـدم

درد گـفـت : بـکـش نـمـایِ تـسـکـیـن زنـدگـی را :
هـی بـر چُـپُـق زدم پُـک ؛ پیـت تـوتـون کـشیـدم

دیـگـر فـلـک نـزایـد هـمـچــون امـیـرکـبـیـری ..!
یـادبــود آن بـزرگــمــرد ؛؛ دارالــفـنــون کـشـیـدم

گـیسـو به رنـگ سـبـزه ، دامــن ز طــرح دریــا ..
بـانــوی گـربــه‌ای را ؛؛ آذیــن خـاتــون کـشـیــدم

سبزوسفید و سرخ و خورشید و شیر و شمشیر
بـا آب و خـاک و آتـش ؛؛ بـر بـیسـتـون کـشـیـدم


نگارش
یزدان_ماماهانی
آغازسرایش۱۵_۱۰_۱۴۰۲
پایان‌سرایش۱۸_۱۰_۱۴۰۲

ایمیل مقصد