نـاپـیــدا ( غـزل )

وادیِ بـــر بـــاد را ... دنــبــالِ آبـــادی ؛؛ نـــگــرد‌ !!
بـودنـی کـمـبـود و شـد نـابــود در آن وادی نــگـرد

شهر‌ به‌ شهر و کو به‌ کو و راه به‌ راه و مو به مو :
مـا کـه گـشتـیـم و نـجـستـیـم آدمـیـزادی ؛ نـگـرد

زیـرمیـزی بوسـه‌هـا و پـشت نـیمکـت عـشـوه‌ها !
نـاف ایـن دانـشـکــده ، دنـبـال اســتــادی ؛ نــگـرد

فاش‌ و پیش از تابش‌خورشید ،جوشیدن شکفت
روشـنـی را در پــسِ شـبــهـای بــامــدادی ؛ نـگـرد

میله‌کاریست روی‌ مرزها و کجاست ساماندهی ؟
جــامـعــه زنــدان شــده ، دنـبــال آزادی ؛؛ نــگــرد

سوگ و انـدوه حکـم‌ فـرمایـی کنـد ، طبـق روال :
پـیـش پـای مـردم مـاتـم پـرسـت ، شـادی ؛ نـگـرد

تخـم اسـتالـین نـشـانـدنـد و دِرو کـردنـد لِـنـیـن !!
پــهـنــۀ کـشـتــزار بـیــداد ، بــوتــۀ دادی ؛؛ نــگـرد

رویِ آمـوزگـار کـشیـد شـمشیـر ، دسـت‌آمـوز آه !!
رسـتـم از اسـفنـدیـار جـز دیـو ، هـمـزادی ؛ نـگـرد

خرده‌گیـران جز همـه بس می‌سـتاینـد خویش را
نکته : گر این‌ خرده‌نیست زان عیب‌وایرادی نگرد

سـوزن آرامـش و زیـسـت و رفــاه و دلـخـوشـی :
صـاف بـیـافـتـادش کـف انـبـار شـیـادی ؛ نـگـرد !

خـانـۀ مـا آب و خـاک و نـفـت و گـاز دارد ، ولـی :
داخـلـش دنـبـال اســم و رســم اجــدادی ؛ نــگـرد

آن شکارچی هم سـرانجام شد شـکار دام خویش
بی جهت ؛ پس‌واپسِ هیچ تـور و صـیادی ؛ نـگرد

مـردگـان بـی‌حـواسِ غـلـت خـورِ زامـبـی زده ..!!
انــدرون ســرزمــیــن گــور ، اجــســادی ؛؛ نــگــرد

اعـتـیـاد ننـگ مـراتـب دونـتـر از مـرفـیـن و بـنـگ
کـشـوری را نـشـئـه زد ، دنـبـال مـعـتـادی ؛؛ نـگـرد

آنـچـه ناپیـدا و گـم بـود ، ناگـهانـی یـافـت رواج :
مـاهـیـت بــود و اصـالـت بـیـن افــرادی ؛؛ نــگــرد

خــاطــرات بُــنـجـلــی را پـاکــســاز از حــافــظــه
گِــرد آن ســردمـهــر نـامـردی نـکـرد یـادی ؛ نـگـرد

بـرگ پـایـان مـی‌خـورد بـا پـنـد و انـدرزی ، ورق :
چنبـرِ پاپیش‌کِـشِ چاچول که دست دادی ؛ نـگرد


ناپیدا
یزدان_ماماهانی
آغازسـرایـش۱_۱۱_۱۴۰۲
پایان‌سرایش۳_۱۱_۱۴۰۲

ایمیل مقصد