سخن درباره سالخوردگان از سن 70 سالگی به بعد می باشد. علائم و نشانه هایی که

به عنوان افسردگی در بزرگسالان یا سالخوردگان دیده می شود ناشی از آرامش و

آهسته کردن سرعت زندگی است تا این که به موضوع و بیماری افسردگی مرتبط باشد.

1-سالخوردگان افسرده گرفتار نوعی گنگی و گیجی هستند.

تنها گنگ بودن آن ها مسئله ومشکل نیست زیرا اگر گیج نباشند راه و راهنمایی پیدا

می کنند. اما به دلیل گیجی همچنان گمی وسردرگمی ادامه دارد.

2-نشناختن افراد یا به خاطر نیاوردن نام آن ها.

3-وقتی است که از خانه به بیرون می روند و با وجود آنکه راهی را به روشنی طی کرده اند.

و در حالتی که صدها و بلکه هزاران بار آن مسیر را پیموده اند، برخی اوقات به راحتی گم می شوند،

وتوانایی تشخیص و این که چگونه حرکت کرده اند و از کجا امده اند و به کجا باید بروند را ندارند.

4-نداشتن توجه وتمرکز.

توجه وتمرکز در آن ها به اندازه زیادی از دست می‌رود و همراه با آن تمایلی به تکرار مطالبی دارند

که یا به صورت نا آگاه و خودکار آن را انجام می دهند یا به خاطر این که مایل هستند رابطه یا

گفت و گو را از طریق تکرار ادامه بدهند و به این تکراری که برای خودشان هم آزار دهنده است

دست می زنند، در حالی که به دیگران بیش از خودشان می توانند در این مورد آسیب بزنند.

5-حالت بی تفاوتی و بی اعتنایی است.

گاهی اوقات متناوب و متغیر می باشد، ولی گاهی به صورتی شدید است که علاقه ای یا توجهی

به عزیزان و نزدیکان خود ندارند، برخی از اوقات مرگ عزیزان بر روی آن ها تاثیری ندارد.

6-مصرف بیش از حد چای، قهوه و سیگار.

در برخی از خانه های افراد افسرده به بهانه های مختلف بساط چای یا قهوه تقریبا تمام بیست وچهار

ساعته برپا است و از این طریق کوشش می کنند تا خودشان را مشغول کنند.

تمام علائم ونشانه های افسردگی باید به صورت آشکار و بارزی حداقل دو هفته

بدون هیج وقفه ای وجود داشته باشند تا بتوان فرد را افسرده دانست.

اگر آن فرد یک سوم تا نیمی از این علائم و مسائل را داشته باشد:

آنگاه دچار افسردگی مزمن یا افسردگی عصبی شده است.


(نازی خباز نیاز)