بهاری از زمستانم به جا مانده اگر خواهی
نهالی تازه بنشانیم بدون کینه و آهی
مرا مهمان ساغر کن اگر می ساغر اندازد
صدا کن اسم من جانا بدون علتم گاهی
مرا دریا چه حاصل بود اگر صیاد من باشی
ز تُنگ کوچک قلبت که می خواهد شوم ماهی
من از کوچ تو می ترسم که بی خواب و پریشانم
در این سرما و یخبندان نمانده کوره ی راهی
به دنبال تو می گردم منِ گم کرده دل از تو
چه سودی در سفر کردن نباشد چون تو همراهی
رضااحمدپور
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 27 مهر 1399 07:46
.مانا باشید و شاعر
رضا احمدپور 27 مهر 1399 11:45
متشکرم
دکتر کیوان محب خسروی 27 مهر 1399 08:47
درود جناب احمد پور - افرین
رضا احمدپور 27 مهر 1399 11:44
سپاسگزارم استادجان ما هرچه داریم از شماست
امیرحسین علامیان 27 مهر 1399 15:27
درود افرین
قلمت سبز برادر
رضا احمدپور 27 مهر 1399 16:15
سپاس بزرگوار
سعید اعظامی 27 مهر 1399 22:51
درود عالی بودی.گاهی دربیت ها ارتفاع پرش زیاد هستش .
واز مفرد بودن تا جمع بودن کلمه ها چنتایی جابجایی وجود دارد.در کل محتوا عالیست
رضا احمدپور 27 مهر 1399 23:03
سپاسگزارم
مرسی از نقدتون