خودم آواره و سرمَست یک عشقم هنوز
چون شکسته قایقی در دست امواجم هنوز
یک بَلم بودم که آسان غرق در دریا شدم
در طلاتم های دریا، همچُنان گیجم هنوز
ضربه ها خورده ز امواجِ خروشان بر تنم
در تب و تاب زمانه رو به تاراجم هنوز
عشقِ ویرانگر به جانم آتشی افکند و رفت
من به فکر رفتنِ با عشق به معراجم هنوز
عشق در جانم نهان گشت و گشتم مبتلا
در مسیر زندگی بر عشق، محتاجم هنوز
دل به معشوقم سپردم تا که او جانم شود
دست رد بر عشق ما زد، نمی رنجم هنوز
سر به راهش می سپارم جان نثارش می کنم
«هایلی» در فکر یک راه علاجم، هنوز
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 13 آذر 1402 13:42
درود بر شاعر گرامی ,شعر شما را خواندم موفق باشید
کیوان هایلی 14 آذر 1402 08:38
درودتان باد بزرگوار
سپاسگزار مهرتان
نوش نگاهتون
مجید ساری 13 آذر 1402 23:12
زیبا و قشنگ خواندمتان جناب هایلی عزیز مثل دفعات قبل
ولی اینبار کمی قافیه ها سخت بود
آفرین
هی غزل با عشق را میکارمت، تا گل دهی
زیر پاهایت شدم علاف و یک کاجم هنوز
کیوان هایلی 14 آذر 1402 08:40
درودها خدمت شما جناب ساری عزیز و بزرگوار
سپاسگزار مهرتان
نوش نگاهتون به مهر خواندید
برقرار و پاینده باشید به مهر
سیاوش دریابار 14 آذر 1402 09:42
چکمه چرکی
وقتی اومد
با خودش گِل اورد
چکمه چرکی
بجاش گل ها رو برد
.......
سلام
سرودهتان زیبا بود
مانا باشید
کیوان هایلی 15 آذر 1402 08:48
درودها خدمت شما جناب دریابار عزیز و گرامی
سپاسگزار مهرتان
نوش نگاهتون