در دیار هِگمتان، عشقی به جانم افتاد
مَست رویش شدم و جانی به جانم افتاد
دلبرم دلبریش را، به دل ما که بدید
نقش طاووس زد و حجله بکامم افتاد
مه رُخی بود چه خوش رنگ و لعاب
کُنیه ای داشت، که اینگونه بنامم افتاد
قرعه ی شانس به نام من آواره زدند
او مَلَک بود، که از عالم غیبــــم افتاد
دلخوشِ سیرت و آن لفظ قشنگش بودم
ناگهان بر دل ما تاخت، که جانم افتاد
دل سپردم به دلش غرق شدم در جانش
او ندانست و برفت، غُصه به دامم افتاد
مَلکا بهر دلم چاره ی سازی بنواز
بنواز بر دل «هایل» که غرورم افتاد
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 22 آذر 1402 17:49
درود بر شما
کیوان هایلی 24 آذر 1402 12:54
درودتان باد بزرگوار
سپاسگزار مهرتان
مجید ساری 22 آذر 1402 21:56
کنیه ای داشت که اینگونه به نامم افتاد
به به جناب هایلی عزیزم
مرحبا
رقاص قلمتان همواره عاشقانه و زیباتر از
شقایق ها
درود برشما
کیوان هایلی 24 آذر 1402 12:55
درودها خدمت شما حضرت دوست جناب ساری عزیز و بزرگوار
سپاسگزار مهرتان
نوش نگاهتون به مهر خواندید
محمود فتحی 24 آذر 1402 06:31
سلام جناب هایلی گراپقدراحسنت تمام بدبختی ها ازهمین کیه توزهای پیران وسیع
قرن یک هزار چهار صد سال اندی سرچشمه گرفته است ایندافکار شوم نهادینه
شده جغد برسرهربامی نشست چیزی جز ویرانی نیست دوست عزیزگرامی
کیوان هایلی 24 آذر 1402 12:56
درودتان باد جناب فتحی بزرگوار و عزیز
سپاسگزار مهرتان
بله صحیح فرمودید