دیوانه منم، عاشق و مجنون شده بودم
لیلی به کجا بود! که من جان شده بودم
در حال و هوای دل خود، منتظر عشق
برگی ز ادب، شاخه ی بوستان شده بودم
فرهاد صفت بودم و در عشق قلندر
شیرین که ندیدم! ز چه رو آن شده بودم
چشمم به تماشای رُخی سخت گرفتار
دل دادم و انگار که حیران شده بودم
در بازی عشق، سوخته جان گشتم و بَر باد
از یار چه دیدم، که گریزان شده بودم
معشوقه ی ما لیلی و شیرین که نبودش
صادق که نبود، وای که ویلان شده بودم
گفتم که مزن سنگ به باور که خطا بود
آشفته شدم، دست به کتمان شده بودم
در باور ما نقش رُخ یار به جان بود
دستی به دلم زد که هراسان شده بودم
با دل چو نشستم به سخن از بَر یارم
وهمی به دل افتاد «هایلی» لرزان شده بودم
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 6
امیر عاجلو 25 آذر 1402 10:46
.مانا باشید و شاعر
کیوان هایلی 26 آذر 1402 06:45
درودها خدمت شما بزرگوار
سپاسگزار مهرتان
مجید ساری 25 آذر 1402 13:24
به به جناب هایلی عزیزم
خیلی لذت بردم از غزل روان و مستحکم و بسیار زیبااایتان
آفرین ها
جنس قلمت از نیِ اعجاز مسیحاست
من سامری ام، تازه مسلمان شده بودم
مهرتان تابان
درودی بیکران
کیوان هایلی 26 آذر 1402 06:46
درودهای بیکران خدمت شما دوست بزرگوار جناب ساری عزیز و گرامی
سپاسگزار مهرتان
نوش نگاهتون به مهر خواندید
قدردان حضورتان
محمود فتحی 25 آذر 1402 20:14
سلامدجناب هایلی بزرگوار ظمن زیبایی شعرشما هکمتانه همدان فعلی میباشد این کلمه
درهمه جا بکار گرفته میشود درود فراوان برشما استاد هایلی عزیز
کیوان هایلی 26 آذر 1402 06:48
درودتان باد جناب فتحی عزیز و بزرگوار
سپاسگزار مهرتان
سپاس از دقت نظرتون