کاظم قادری

قسمت

ارسال شده در تاریخ : 30 دی 1401 | شماره ثبت : H9423522

آسمان بر هم زد آشیان من و تو
قصه ی تلخی شد داستان من و تو

تب دلباختگی مثل یک رود بزرگ
روزها جاری بود بر زبان من و تو

عشق مجنون در من روح لیلا در تو
شوق پروانه شدن در نهان من و تو

با اشارت گاهی گاه گاهی نگهی
گاه تنهایی بود ترجمان من و تو

سرمان با هم گرم دلمان با هم جور
گردش عاطفه بود درمیان من و تو

با همه دلتنگی عاشق هم بودیم
شعر و شیدایی بود میهمان من و تو

وهم وصلت ما را تا کجاها که نبرد
رفت در راه عبث کاروان من و تو

بارها گفتی تو که زمان لجباز است
می کند خاکستر دودمان من و تو

بارها گفتم من که قضا بی پدر است
می کند جوی روان دیدگان من و تو

دست غارتگر دهر تا که افتاد تبر
زد پیاپی به تن بوستان من و تو

حال یک خاطره در قاب دل مانده و بس
از وصالی که نشد ارمغان من و تو

چه کسی بعد از این مثل ما از ته قلب
می شود در عالم نگران من و تو