همان روزی که او از من جدا شد
جدایی واژه ای نام آشنا شد
خدا حافظ که آمد بر لبانش
بنای خون دل خوردن بنا شد
تمام سطرهای ذهنم آن روز
پر از تک واژه ی تلخ چرا شد
نمی شد باورم او رفت از اینجا
ندانستم چرا نذرش ادا شد
زمانه بعد از او با ترشرویی
به طرز ناپسندی بی حیا شد
میان واژه گان شعرهایم
به شکلی واژه ی غم جابجا شد
غزلهایی که بعد از او سرودم
مزین بر مزار مرده ها شد
نه خوابی ماند در چشمم نه صبحی
نه خورشیدی نمایان در هوا شد
چه بی اندازه تنهایی کشیدم
چه بی اندازه قلبم بی نوا شد
بنازم همت آن تکه ابری
که با باران اشکم هم نوا شد
برای کشتن خوشحالی من
سگ تقدیر در روحم رها شد
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 07 آذر 1402 19:41
!درود
کاظم قادری 09 آذر 1402 09:51
سلام و درود جناب عاجلو
علیرضا خسروی اصل 07 آذر 1402 20:42
سلام استاد
واقعا لذت بردم
کاظم قادری 09 آذر 1402 09:52
سلام و درود عزیز دل و سپاس
سروش اسکندری 08 آذر 1402 08:00
درود بر شما جناب قادری بازم زیبا قلم زدید و بسیار لذت بردم از غزلتان
کاظم قادری 09 آذر 1402 09:52
سلام و درود جناب اسکندری عزیز و سپاس بی کران از لطفتان
حفیظ (بستا) پور حفیظ 08 آذر 1402 18:07
درودها جناب قادری عزیز بسیار زیبا سرودید
کاظم قادری 09 آذر 1402 09:53
سلام و درود جناب پور حفیظ نازنین و ممنون از نظر لطفتان