سراب نُقره گَزید
رگ تَلخای ماهِ روسپی
سِی٘ر ساحرگان،
هبا کَرد دریایِ مرمره را ...
.
.
.
پرندگان ابلقِ مست
از چاکِ پیراهن سلاله ِ رویا پر می کشیدند
تهران ،،،
در قهوه می نشست ...
آهوان رهایِ رَمان
مانند دخترکان معصومِ شراب ناخورده،
در هاله ِ شرم
-بی عُجب زنجره ای ، بی آه-
به جنگلها گِره خوردند...
به تهران ِ سوده ،
تهرانِ زخم
.
.
.
چقدر بر دل مینشینی
گرم و فاش و برهنه ،
چقدر، دوستت دارم
مثل تهرانِ الیوت
تهرانِ فروغ
تهران خطایِ خُتن ...
امشب
من به تو
به شکوفه های نارس لیمو ، فکر میکنم ...
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 08 فروردین 1402 23:14
صدیقه جـُر 10 فروردین 1402 00:35
درودبرشما بسیار عالی موفق باشید،،