دل و شعر

با دل من واژه ورق می خورد
مست و بلاوقفه عرق می خورد
غنچه ی پر ناز و خیال سخن
وا که شود خون و رمق می خورد
آیت صبح است وجودش ،دلم
قوت ز پهنای شفق می خورد
داد نگیرد ز کسی جز ادب
درس وفا ز ماس...

نیست چرا حرف حسابی دگر؟
جام می و شور و شرابی دگر؟
نیست در این کنگره ی آرزو
توسن عشقی و رکابی دگر
گشته هماهنگ دل نازکم
با اثر درد سرابی دگر
از سرِشب تا به سحر ملتهب
سوخته ام در پی خوابی دگر
خیس عطش گ...

آنکه مرا بود نهایت، سرشت
آگهی مردن من را نوشت
تا که شدم منحنی و همچو نی
دست نهان کرده و بر دست هشت
نیکی ما رفته به یغما دگر
مانده‌ دراین مزرعه محصول زشت
زنده از آنیم که عاشق شدیم
مرده بود باغچه ی خ...

دست و پایی شکسته و اینک
گریه و بغضمان زمین گیر است
دل بود مرکز فشار خون
قلب در استخوان زمین گیر است
در میان این چنین مردم
واژه اندر دهان زمین گیر است
ظلم را جار می زنند اینها
مبحث و امتحان زمین ...

پیدا نکنی مرا مگر کنج خرابات
عاری ز تب و وسوسه اینجا همه ساعات
این است که در وادی خمخانه نشینان
چیزی نبود جز طرب و شادی لذات
شادی ننشیند به دل از معرکه ی جنگ
در جنگ نباشد اثری جز غم و هیهات
شاکی...