روح زمانه، در نگاهِ اهلی ِ آیینه ام دارم
بیگانه هایی مهربان ،در رازهای سینه ام دارم
من بینهایت های بسیاری درون آفتابی سبز
رویانده ام،برهان جنگل در تب دیرینه ام دارم
ای قیرگون٘ روزانِ بی آزادیِ غم٘ زاد ِ تکراری
قدیسهای بیشماری در دل بی کینه ام دارم
دانم که من چیزی ندانم، در ادیم آبی هستی
مستم،شرابی ناب در هر معبد آبینه ام دارم
من مکث کفرم، در تجلی های بیهنگام یک ابلیس
از انتظارم، دوزخی در ساحت آدینه ام دارم
تسبیح وهمم را گسستم ، راه دیگر نیست میدانم
ای عشق !جز شرمندگی درخرقه ی پشمینه ام دارم..
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 4
امیر عاجلو 16 خرداد 1402 12:50
درود بر شما
سیده نسترن طالب زاده 18 خرداد 1402 17:55
درودتان گرامی
قاسم لبیکی 16 خرداد 1402 14:20
درود
غزلی بس زیبا
و
دلنشین
از قلم زر نویستان را خواندم
پاینده باشید
سیده نسترن طالب زاده 18 خرداد 1402 17:55
درودتان
سپاس و امتنان از حضور گوهرنشان جناب عالی