سیمرغ سوارم در هـــوا روان به سوی قسمتم
آن قسمت خــوابیده ام یــــــا قسمت گم گشته ام
در بحر مثل ماهی شد یـــــا آهوی صحرایی شد
آن مرغک بریـده ام یــــــــــا بیگناه فــرشته ام
بــــــــا خود میبرد خاطرات دیگر نمیابد نجات
گفتار نــــــــــاسنجیده ام آنچه در آن نوشته ام
تــــــاباز گردد پشیمان به لب رسد طاقت جان
این دلک رنجیده ام جـــــــدا شود هـــم رشته ام
خون آید پیش چشم من سنگ آب شود ازخشم من
چقدر ظلمی دیــــــــــــــده ام گویی که آدم کشته ام
بی قسمت تهی شده ام کمـــــــــان در رهی شده ام
مثل چوبی خمیده ام از جـــــــان هم دست شسته ام
شاید نیــــــــابم قسمتم " نژند " ضعیف شدن همتم
عمریست که پـــــــــالیده ام مگر به خاک سرشته ام
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 19 مهر 1401 23:48
درود بزرگوار ا