به همان لحظه که باد
لرزه انداخت به اندام درخت
و به آن لحظه که برگ
می سپارد تن خود را به باد
و به آن شاخه ی خشکی
که از دوری برگ
می کشد پنجه ی خویش تا بلندای سپهر
و به آن برگ پریشان شده در باد قسم
می رود سردی و باز
بر درخت، برگ و بار می آید
می رود فصل زمستان و بهار می آید....
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 02 اسفند 1401 17:59
درود بر شما