مرغک دل...
دوش در نغمه ی خود مرغ سحر
خواند بر عالم و بر دهر و زمان
کین نباشد روا بر دل من
ترک محبوبه ی شیرین دهان
مکنید عیب من بی دل را
کی توان دست کشیدن از جان
ای بسا گوش سپارید از دل
می کشم ناله و آه صد افغان
راه معشوقه و عاشق این نیست
دل به زنجیر کشند در ایوان
کی پسندد که چنین باشد مرغ
با پر بسته به کنج زندان
همتی کو که تا پر گیرد
مرغک دل به سوی بستان
تعداد آرا : 3 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 8
امیر عاجلو 11 فروردین 1403 15:45
درود بزرگوار ا
شهناز عیدی وندی 12 فروردین 1403 22:53
درود و سپاس استاد گرانقدر
حفیظ (بستا) پور حفیظ 11 فروردین 1403 23:21
درودها به بانوی افتخار ایل بانو عیدیوندی
مانند همیشه زیبا و دلنشین و مخاطب پسند سرودهاید
شهناز عیدی وندی 03 اردیبهشت 1403 19:58
درود استاد بزرگوار از لطف شما بسیار سپاسگزارم پایدار باشید
مجید ساری 12 فروردین 1403 04:36
درود برشما بانوی قلم و شعر
عید نوروز تان تبریک و شادباش باد
مرور زیبایتان سعادت ما بود
قلمتون همواره جوشان و رقصنده در زیبایی ها
و چقدر نام زیبا و ماهی دارید
که نسبت دیرینه با عید و شادی نیز بر وجودتان جاریست
دو بیت ناچیز هم یادگار از ما پذیرا باشین
خرسند خواهم شد :
بس موی خود به چشم پریشان سپرده ای
قلب مرا به شانه باران سپرده ای
امشب بیا که شادی موزون هم شویم
تا شال خود به شاعر گریان سپرده ای !
#مجید_ساری (باران)
شهناز عیدی وندی 03 اردیبهشت 1403 20:00
درود بر شما سپاس از نگاه زیبایتان و وصف کلامتان و سروده ی پرمهرتان لطفتان مانا پایدار باشید و سبز
محمود فتحی 14 فروردین 1403 21:30
سپاس برشما شاعر گرامی زیبا بود
شهناز عیدی وندی 03 اردیبهشت 1403 20:01
درود بسیار سپاسگزارم