چیزی نمی خواهم مگر
یک جرعه ی نابِ نفس
رقصی پر از شادی کنم
چون بادِ بی قید و قفس
حلقم نگیر ای زور گو
من تشنه ی آزادی اَم
من نطفه ی معشوقِ این،
بوم و برِ فرهادی اَم
در چهره ی زردم ببین
داغِ هزاران آرزوست
گر چه نفس را بسته ای
چشم اَم سراسر گفتگوست
وقتی نُتُق زندانی است
آزادیِ تن، نا رواست
جسمِ تهی از حقِّ حرف
چون طعمه ی دامِ بلاست
آخر گُشای اَم حلق را
این را زِ شَهنامه بدان
این دودِ داغِ سینه را
از زیرِ خاکستر بخوان ( مقصود)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 2
امیر عاجلو 06 بهمن 1401 10:56
!درود
سیاوش دریابار 28 شهریور 1402 10:14
سلام
بسیار زیبا نگاشته اید
شوق ذوق قلم رقصنده تان مستدام و عمرتان جاودان
ایام به کام
روزتان خوش سرانجام
موفق باشید