حسین وصال پور

تبعید

ارسال شده در تاریخ : 20 بهمن 1401 | شماره ثبت : H9423779

من آن باریکه آبم که افتادم به دریایی
همان کوهی که شد پا گیر صحرایی

گلی شاداب بودم در میان باغچه های عشق
که از بخت بدم پژمرده ام در چشم شهلایی

من از مجنون گرفتم درس عشق جاودانی را
که خود ویران کنم ،آبادی ام در زلف لیلایی

کلاغ وارانه خوش بودم به قیل و قال های خود
نفس های مرا حبس کرده در خود مرغ مینایی

مسلمانی به جانم بسته اما خوب میدانم
که جانم میدهد هرلحظه آن یار مسیحایی

خیالی نیست میدانم در این بازار آشفته
کسی هم هست که قیمت می کند آشفته سیمایی

دل من خوب میداند مصیبت های دنیا را
که بر دیوارش آویخته اند حسرت های دنیایی

پشیمانی ندارند مرده دل های حیات عشق
که عشق است و سر و بیهوده سودایی

حسین وصال پور