نزن تازیانه ،نرنجان مرا
که از زندگانی بسی خورده ام
بیاور کفن و بپوشان مرا
نفس رفته چندیست که من مرده ام
به ریشه زدند از چه آبم دهی
بچین ساقه ام را که پژمرده ام
بکن رخت شادی ،بسوزاندش
در این گوشه تنها و افسرده ام
نمک هی بریز و نمکدان بده
به تیغم بکُش،بس که زخم خورده ام..
حسین وصال پور
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 4 از 5
نظر 1
امیر عاجلو 07 اسفند 1401 13:14
درود و سلام موفق و مانا باشید