ترمه

ببین وحرف مراخوب کن تو درگوش ات*
بس است بازیِ یادم تو را فراموشت

رقیب با دو جناغ شکسته و یک شرط
"عجیب گونه" تو را کرده سِحر  و مدهوشت

تمام کن... که کم آورده، این سری بد جور
تلاقی سخنم با نگاه خاموشت

بس است هر چه که کردم سکوت...  و در رویا
دریدم از سر حسرت ردا و تن پوشت

و دکمه دکمه تن ات را چنان گشودم که ...
بگویم...  از سرت این بار می پرد هوشت

کشیدمت به برم آنچنان که گُل کردی
شبیه ترمه ی بر_ روسریِ _منقوشت
 
نهادم آن سر عاقل کُش ات به سر شانه
و بوسه  بوسه رسیدم به لاله ی گوشت

که جای سرخی ماتیکت آنچنان پیداست
چنان که ردِّسر انگشتِ من سرِ  دوشت

شنیده ام که نباید به زن بگیری سخت
مگر میان دو بازو کِشی به آغوشت*

...و حال رفته ای  و مطربی که با سُرنا
دمیده غم  به عزای من سیه پوشت

ایمیل مقصد