سامان نظری

کبوتر

ارسال شده در تاریخ : 06 تیر 1402 | شماره ثبت : H9425389

نگاهی به تو کردم،یک زندانی آزاد(آدم)
یک گنجه بی در،کهنه و تیره و تار(آدم)

زیبایی که ندارد،نه گل و نه چمن و درخت(آدم)
از این اتاق خالی و پوچ،به کجا باید رفت(کبوتر)

گرفتاری و در بند،بی هیچ نگهبانی(آدم)
شاید که روم زین جا، نمانم در امانی(کبوتر)

زیبا تر از طلا و نقره،در وجود من نهفته
دستان آلوده بسیار ، در کمین من نشسته

سبک بالم و در اوج،بر هر بامی که نشینم
دل را قراری نیست،از نگاه ها گریزانم

همه در تلاش برای من،مرا باد آورده می‌خواندنم
برای هیچ آب و گندم،نفروشم همان کهنه وطنم

با بال های پر مهرم ، پر کشد دلم بر یارم
هرجایی که باشد،نه گرسنه نه بی عشق می مانم

من نمک پروده معشوقم،آغوش او فقط جای من است
بهتر از آن کس نشناسم،نه ظالم است و نه صیاد است