مرتضی برخورداری

ریا

ارسال شده در تاریخ : 19 بهمن 1395 | شماره ثبت : H944649

ریا

این نقابی ست زتزویر وریا،بردارید

تا به کی شام غریبانه سحر پندارید

دامن خشک زمین و نفس داغ بلا

دانه ها خرد و عقیمند که هی می کارید

باید این معرکه ها دار مجانین بشود

آخر انکار چه حاصل که همه بیمارید

مرغ امین به قفس کرده و دستی به دعا

ابری ازجنس غبار است نخواهد بارید

نه چو منصور به حقید و نه عیسا نفسید

فارغ از دار و به گردن شکنی چون دارید

رنگ زردی ست به سر تا قدم برگ امید

بس که شلاق خزانید و پی آزارید

باغ اخلاص گرفتار تبر های ریاست

تا که برگِرد گل عشق همه چون خارید

مطربی مست ِمی و باده برآورد خروش

داغ پیشانی یتان را همه هیچ انگارید