بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود،
یکم بهمن، جشن میلاد #شعر_سروش را
به همه ی شما دوستداران فرهنگ و ادب،
خجسته باد می گوییم.
با یاری باری یاریگر، تلاش دوستان سروش سرا
به بار نشسته و اکنون سروش، فرامرزی شده است
و سرایندگانی توانمند
از ایران، تاجیکستان و افغانستان با آن، خو گرفته اند
و همچنان در جاده ی #شعر_پیشرو، رو به پیشرفت است.
سپاس از همه ی خوبانی که به هر شکل، یاریگر بوده اند.
سروشستان سرایش تان
هماره آباد!

و اما انواعی از #شعر_سروش
Аивое аз #Шеьри_СУРӮШ

#سروش، قالب یا مجموعه قالب ها یا به عبارت بهتر،
شیوه و دستگاهی تازه و توانمند در سرایش پارسی ست.
سروش،
دارای انواع مختلفی ست مانند:
????
1. سروش قافیه منظم دارای عروض سنتی
در لخت های غیرپایانی و دارای عروض ویژه ی سروش
در لخت پایانی:

کهکشان، بی تو، خالی از نور است/
بی تو، خورشید، هلیومِ کور است/
نور، گرم و لطیف و پرشور است/
دور از این نور، کفرِ مهجور است/
هستی از نور عشق، مسرور است/
الله نور السموات (السموات)
و الارض.//
وزن این سروش
در لَخت های غیر پایانی:
فاعلاتن مفاعلن فعلن
و در لَخت پایانی (در پی دگرگونی مرتبط با کوبش پایانی)
بصورت:
مفعولُ مفعولُ مفعولُ فعلن.

????
2. سروش دو لَختی بدون قافیه، با عروض نیمایی و
از لَخت بلند به کوتاه:

کم تر از آفتابگردان ام؟/
گر بتابی./
????
3. سروش دو لَختی بدون قافیه، با عروض نیمایی
و از لخت کوتاه به بلند:

می رود قایق/
و نمی کاهد عزت دریا./

????
4. سروش مسمّطی:

غنچه ای می شکفت و
می خندید/
همه جا را بهارگون می دید/
باد، پیش آمد و از او پرسید:/
"این جهان را چگونه
می بینید؟" /
پاسخش را نداده، برچیدش. //

????
5. سروش قافیه منظمِ
کوتاه پایان:

غم به غم شد دلم، غماغم شد/
اهل غمّاً بِغمّ، دمادم شد/
پیشِ دل، ارزش جهان، کم شد/
مَحرم رازهای عالم شد/
پیله ها را شکست./

????
6. سروشِ کوتاه پایانِ
تمام قافیه:

من سمرقندم و زرافشان ام/
سُغد و خَتلان ام و بدخشان ام/
کابل و بامیان و بَغلان ام/
مشهد و بابل و مریوان ام/
ایران ام./

????
7. سروش دارای عروض ویژه ی سروش،
قافیه مند و همچنین رازگون
(به ترتیب از لخت بلند به کوتاه):

و باز، گل های آفتابگردان که باز می شوند/
آوازهای رازِ دل، آغاز
می شوند/
رو به سوی نور./

????
8. سروش بی قافیه، با عروض آزاد و با طول رازگون
(از بلند به کوتاه):

باز، رازِ سرافرازِ سکوتت/
سربلندترین فرا-فریاد/
بر چکادِ شوکتِ تاریخ/
آی قله ی بلند!/

????
9. سروش بی قافیه یا نیم قافیه، با عروض نیمایی و
طول رازگون(از لخت بلند به کوتاه):

رفتم از کوهپایه تا قلّه/
وقت برگشت گشت/
(وای!) تا پایین/
درّه-درّه./

????
10. سروش هایکویی،
قافیه مند و دارای عروض سنتی-نیمایی:

برکه، آرام، رام، باد خزان/
نقش ها، بی نگاه رهگذران/
شاعری در شبی..../

(توضیح: در لخت دوم، حرکت حرف آخر واژه ی "نگاه"
هر یک از سکون و کسره می تواند باشد تا از این راه
به چند بُعدی و قابل تفسیر بودن سروش، کمک کند.)

????
11. سروش هایکویی قافیه مند با عروض آزاد:

حال خراب/
ترک خواب/
تازه عاشق./

????
12. سروش هایکویی بدون قافیه با عروض آزاد:

آرام آرام/
بدن بدون حرکت/
آغاز پرواز./

توضیح: در پاسخ به این که چرا این سروده های
همانند هایکو را در قالب سروش می دانیم،
پاسخم این است که: با وجود ساخت معنایی
و ژرف ساخت هایکو مان در آنها ساختار لفظی
یعنی روساخت، برخلاف اصول هایکوواره، ویژگی هایی
مربوط به شعر سروش دارد، از جمله:
تأکید بر کاربرد آرایه های ادبی.
سپاس از توجه تان????
جشن شعرسروش، فرخنده باد!
#محمدعلی_رضاپور