نوعی خاص از عروض در سبک های نگارنده (2)
عروض فارسی را می توان به چهار گروه کلی تقسیم کرد که از نظر میزان پایبندی به قواعد اولیه ی علم عروض به ترتیب عبارت اند از:
1. عروض سنتی:
پایبند به تساوی طولی
مصراع ها و تقارن ارکان عروضی
2. عروض مُستَزاد و نیمایی:
قائل به عدم تساوی طول مصراع (لَخت) ها اما همچنان پایبند به شیوه ی سنتی پردازش زحافات (مگر به استثناء و در حاشیه و بطور غیر رسمی)
3. عروض ویژه ی سبک نگارنده (قابل کاربرد در شعر سروش، سه گلشن و چندآهنگ):
پایبند به کلیت و روح عروضی
اما پذیرنده ی زحافات آزادتر
برای پرش از وزنی به وزنی و حتی از بحری به بحری
4. عروضِ آزاد:
دارای ارکان عروضی با امکان حداکثری در قرار گرفتن ارکان مختلف در کنار یکدیگر
(مانند شعر سپید و موج نو و...)