به نظر، فتح قله، آسان است که از این دور هم نمایان است ولی آن جا، کنامِ بحران است درّه ها، بین راه، پنهان است چشم بسته نرو!...

روزها رفت و روزگار گذشت و خیالات بی شمار گذشت عمر در شهر انتظار گذشت و امید قرار مانده هنوز.

یاد مجاهدان راه خدا بویژه سردار شهیدسلیمانی و همرزمان آسمان وصالش گرامی شب گذشت و ستاره ها رفتند آیه ها، استعاره ها، رفتند لاله وَش پاره پاره ها رفتند روح شان شاد!...

گورخر آمدند و شیر شدند و نماینده و وزیر شدند که بر مردان از پا فتاده این کودکان بی امان امیر شدند همچنان رهسپار پیر شدند پیش رفتیم و... پیشی گرفتیم. شعر پیشرو شعر سروش محمدعلی رضاپور...

جشنواره ی شعر سروش سروش هدیه ای از جناب محمدجواد عطاء اللهی به جشنواره ی شعر سروش به زمستان، امید می‌گویند به بهاران، نوید می گویند و تو را روز عید می گویند لحظه ی آمدن...

زادروز شعر سروش، یکم بهمن جشنواره ی سروش سروش 3 سروشی در مکتب ادبی نورگرایی زیر نم نم باران سروش واره های درخت مهربان شسته می شوند و درخشان همچون دل های عاشقان لبخندزنان... و من این سان حی...

زادروز شعر سروش، یکم بهمن جشنواره ی سروش سروش 1 با تو شعری به لطف باران ام کوهساری شکوفه باران ام و بهاران ام تا بتابی. یکم بهمن، زادروز شعر سروش، فرخنده باد! شما سراینده ی گرانقدر! آیا به ...

تخته ام سیاه شکیبم پناه بر خرابه ی کهن شهر فرهنگ آه! آه! آه! معلم مانده ام. شعر پیشرو شعر سروش محمدعلی رضاپور

ای دل جنونست اینکه در سر داری ای دل فسونست آنچه دیگر داری ای دل نفهمیدم چه می خواهی ز جانم به آن دینی که باور داری ای دل گمان کردم که باری را ز دوشم محبت کرده بر می داری ای دل ندانستم تو هم در آست...

حیف شد! مرد ماجرا نشدیم ما حریف گرازها نشدیم کشتزار موروثی(!) #شعرپیشرو #شعرسروش #محمدعلی_رضاپور سروش، گونه ای از شعر پیشرو است که تنوع پذیری بسیاری دارد و محصور کردن آن در تعریفی معین و محدود...

سروش هایی از جامعه ی کبیره سروش 6 دلبر و دلنواز و دلبان اید والیانِ قلمروِ جان اید بهترین ابتدا و پایان اید دستیارانِ فردِ رحمان اید "اُمَناء الرّحمان" سروش هایی از جامعه ی کبیره سروش 7 ناخدای...

سروش هایی از جامعه ی کبیره سروش 1 مرغکی پر شکسته و نالان خسته نیلوفری بدون امان قایقی در میانه ی طوفان عاشقی زار و بی سر و سامان آمدم در پناه درگه تان "اُشهِدُ الله...." سروش هایی از جامعه ی کب...

سروش هایی از جامعه ی کبیره سروش 1 مرغکی پر شکسته و نالان خسته نیلوفری بدون امان قایقی در میانه ی طوفان عاشقی زار و بی سر و سامان آمدم در پناه درگه تان "اُشهِدُ الله...."...

سروشی در مکتب ادبی نورگرایی (با وزن پردازی پیشرو) بعد تونل، بنفشه زاری هست/ باصفا باغ پر اناری هست/ و پس از رنگ و آهن و سیمان/ رقص اسپند و گلپر، ایمان انگیز است/ که در این عصر شتاب و شتاب ...

#شعرسروش ی در #مکتب_ادبی_نورگرایی در #وزن_پیشرو (عروضی اما انعطاف پذیر تر از عروض سنتی بلکه حتی از عروض نیمایی) دمنوشی بگذارم‌؛ بنشینم پای درخت چه صفا می ریزد از لابلای درخت! شگفتا زیبا شگفتا بشک...

سروشی در مکتب ادبی نورگرایی (این سروش، وزن پردازی پیشرو دارد: میانه ی عروض سنتی و حالاتی موزون تر از شعر سپید) "در آپارتمان های تنهاییِ بلند گاه‌گاهی صدای باران هست پنجره، رو به کوه نور سرا ست ...

به گل کوهسار می مانی به هوای بهار می مانی به دل دوستدار می مانی دوستت دارم. شعر پیشرو شعر سروش محمدعلی رضاپور

از دل بی پناه بنویسم (؟) شهر... بی تکیه گاه بنویسم (؟) به کدامین نگاه بنویسم (؟) از کدامین گناه بنویسم (؟) آه! تا کی از آه بنویسم؟ گل سرخ (!) شعر پیشرو گونه ی سروش محمدعلی رضاپور...

#شعر_پیشرو #شعرسروش کاش من عاشقانه ای بودم/ غزلی یا ترانه ای بودم/ قاصدک چون بهانه ای بودم/ همره دوش شانه ای بودم/ می رسیدم به تو.// ...

سروشی در مکتب ادبی نورگرایی تقدیم تان: ما که در شهر پیشرفته ی خود/ شوق معماری کهن داریم/ برج مان آسمانخراش که نیست/ چون گل و بلبل و چمن داریم/ و به آغوش گرم نور/ که جا هست(/جاه است) برای همه/ به سروش...