باران می‌دود
به آغوشِ جهان
بهار شود
ابر به ابر
گوشِ کبودِ آسمان
از جیغِ بنفشه‌ها
نیلگون تر
گنجشک‌ها
بر سکوی پنجره
سرود لب‌های تورا
در لاله‌های گوش
نجوا می‌کنند
بر رگ‌برگ‌های هر انگشت
شعرهایی سبز
ناخنک...

باز هم
این سریالِ ادامه‌دار
سرِ ساعتِ صفر
از سینمای پشت‌ِپرده‌ی پنجره؛
کلاغِ شب
روی شانه‌های آسمان
می‌پرد
مترسکی بدون دست
در کلاه خود
خرگوشِ روز را
شعبده دارد

✒#مینا_یارعلیزاده...

چقدر بی تو
جهان خالی‌ست
ابرِ گریه هست ولی
از سوزِ دل
آسمانِ سینه
دچارِ خشک‌سالی‌ست
باران شو
بِگُدازم از عشق
تفته کن جگرم
این منم
در قاب کهنه‌ی غمت
بی‌پرده ببار
گور آرزوهای منست،پنجره
ببار برین گور
شای...

رنگین کمان شدن
اتفاقی حتمی ست
خالق عشقند
خورشید و باران
وقتی که یک بند
شعر نگاهت
سبز می نویسد
بر تن ترد خیال
خورشید وجودت
منشور دلگرمی ست
بر لوح آسمان

#مینا_یارعلیزاده...

چشم آسمان روشن
اُردو زده افق
با ابرهای بهشتی
بر کمر کوه
پنجه می کِشَد
خورشید
به دلِ تنگِ پنجره بگو
با عینکی شکسته
پایی لنگ
با روشنایی نجنگ
بهار پیچیده در
فتیله ی جهان
گُر گرفته تاریکی
زندگی تابیده
ازی...