از آن جام آوران پرسید پر سازند جامم را
ز هستی بر کند جرعه اش تمامی ننگ و نامم را
در این راهی که من دارم هزاران ننگ در راه است
سبویی بشکنم شاید ، برون سازند دامم را
از آن دامی که می دانم رهیدن سخت ...
پند بزرگان هنر گوش کن
رونق بازار فراموش کن
هر که هنر عرضه به پولی کند
او نه هنرمند فضولی کند
کار هنرمند صفای دل است
خالق هر چیز به نای دل است
دل که در این کوچه هوایی شود
هاله مستور خدایی شود
قامت...
به لحظه ای که امید وصال تابانم
به غیر یار ز کونین روی گردانم
مرا امید تقرّب به وجد می آرد
که در مسیر الی الله چشم خارانم
چو شبنمی که گرفته است برگ را بستر
به عشق روی تو مدهوش همچو بارانم
هزار جرعه...
به دلم رسد که ببینمت رشحات حقِّ تو یا علی
به درون کعبه دل گذار قدمی به یمن شفا علی
همه جا نشانه عشق توست به عدالت ضعفا علی
چه بگویم ازهنر تو جان به تو زنده شد شعرا علی
چه شود سیاهی دل رود ز سما رسد...
مهدی موعود می آید به ایران غم مخور
خنده گل می شکوفد یار جانان غم مخور
آن زمانی که طلوع شمس ظاهر می شود
کهکشان و جمله منظوم شاد ای جان غم مخور
بس که در هجران گل ماندم بسی نالان ولی
از حیاتی جان گرفت...
تبلیغات
