به لحظه ای که امید وصال تابانم
به غیر یار ز کونین روی گردانم
مرا امید تقرّب به وجد می آرد
که در مسیر الی الله چشم خارانم
چو شبنمی که گرفته است برگ را بستر
به عشق روی تو مدهوش همچو بارانم
هزار جرعه از این نهر شهد نوشیدم
ولی چه سود ز مستیِ عشق عطشانم
چه شد که در بَرِ معشوق گشته ام مسحور
که ماه در غم هور است و من پریشانم
فضای صبح بیارید عشوه گر چو صبا
که شاهدان همه جمعند و من غزل خوانم
اگر نگاه دو عالم به یار من بوده است
دو مرغ حاکی عشق بوده او نگهبانم
به راه عصمت و حشمت کِشید والی را
که جذب روح کند نوح زنده در جانم
ولی اله بایبوردی
نظر 24
-
-
-
خسرو فیضی 22 فروردین 1399 19:30
. با بهترین درودهایم
. استاد بزرگوار دیگر به زبان مشخص رسیده اید . دیگر
. شاهکار گونه میسرائید و جز تحسین حرفی باقی نمی گذارید
. تندرست و شادمان باشید
. 
-
-
-
-
-
ولی اله بایبوردی 23 فروردین 1399 10:40
سلام
استاد انصاری مهر آفرین
سپاس از مهر حضورتان
تقدیمی :
شاخه گل را رؤیتی ، پُر غنچه ای
دست آن عاشق دهد معشوقه ای
بین معشوق عاشقی ،گل بی قرار
طالب آن بلبل ، بخواند نغمه ای
ولی اله بایبوردی
23 / 01 / 1399
-
-
-
-
-
-
سریال خاتون قسمت6
تبلیغات فرهنگی
تولد اعضا
-
شعر ایران تولدتان را صمیمانه تبریک می گوید
-
aaa bbb
-
Asal Amiri
-
سامان بقایی
نقد 2
عباس ذوالفقاری 23 فروردین 1399 13:08
سلام استاد..خوب و باحس اما با کمال احترام زبانتان قدیمیست و دایره واژگانت امروزی نیست ...
ببخشید بنده رو
ولی اله بایبوردی 11 اردیبهشت 1399 12:49
سلام
سپاس از همراهی تان
با نظرات و زاویه ی ِ دید شخصی تان
دود از کنده بلند می شود
در ضمن :
دود چراغ خوردن را به یاد آورید...
به قول شیخ بهایی :
هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزلخوانی و قمری به ترانه
ممنون از نگاه سازنده تان
تقدیمی :
گر چه سرگردان جهانی گشته ایم
کنج دیواری غمین بنشسته ایم
ناحقی حق جلوه ، حق ناحق دلا
زخم دل داریم از بس خسته ایم
ولی اله بایبوردی