ولی اله بایبوردی

شاعران
ولی اله بایبوردی

اشعار ولی اله بایبوردی

نام شعر	تعداد رای	بازدید	نظر
معنوی عشقی گزینی با خدا	4	119	6
جلوه گر ، ما بینِ ملّت با هنر	5	128	6
خیالاتی برایم هست رؤیا	4	148	6
تابش از عینی به قلبی کن بتاب	6	128	6
سناریو نویسی با چه ترفند	2	151	4
صدر عالم را برایش جان پناه	4	124	4
نامه 53 : از منظومه ولایت‌نامه حضرت علی(ع)	3	119	4
جنتی همچون زمان اردیبهشت	4	141	10
نفس پاکی روح را شد رهنما : از منظومه وادی بهشت	4	139	6
چرخ زمان را نگر همچو معلم تو را	2	135	10
گر جهان درگیر ویروسی شده	4	168	4
به یک شرطی رها از دنیوی جانب به عقبایی	4	97	6
میان اویی اجل ، گر گفتمانی	6	87	6
به یاد خضر نبی یاد کن بهاری را	4	137	12
یادی کنم از شاعران از ابتدا تا انتها	4	127	6
بهاریه 1399 : هر روزتان نوروز	6	126	4
کدامین عشق را گاهی بیانی	3	112	10
بعثتی را یاد آور ، هم قرین	4	102	12
از خوشه پروینی کنی یادی ز آذربایجان	8	132	14
چرخه با تولید ملّی در جهش	8	340	14
چه گوهر باشد ارزش تر ، ز موجود	6	117	14
من شدم با ، نقطه بسم الله ، هان	6	121	7
خوبان در انزوایی فارغ ز نفس خاطی	8	126	20
هر یک ولایت بین ما ، با عدل گردد آشکار	6	130	19
منتظر آن نازنین دهری که آل	5	129	16
مناجات	10	146	24
جایی که او باشد ولی از ماورا بحثی مکن	10	127	20
غرض این است که از آمدنم رنج کشم	7	89	12
آن قلم زیبا جهت را اختیار	7	90	16
ریاضت را پذیرش سمت عرفان	10	131	26
میلاد مسعود یگانه منجّی عالم بشریّت	10	198	26
» مهدی موعود می آید به ایران غم مخور	8	134	24
چه کنم طلب به نجف کنی که دمی فضای دل ولی	11	177	30
هزار جرعه از این نهر شهد نوشیدم	10	162	26
این هنری نظم کلام ولی	9	142	28
از آن دامی که می دانم رهیدن سخت می باشد	9	140	22
مرا چو غنچه ببودم ادب نمودی گل	6	138	16
دریای احمد را ببین موجش علی گشته ولی	9	103	24
تو شمع بزم کلاسی و رزم سنگر عشق	6	125	14
به دعای صبح خیزان ببری ز ما ، بلایی	4	110	12
در وادی دریای خون خطِّ مقدّم را ببین	6	119	18
هر که در دل آتشی دارد ولی ( تضمینی از مولوی )	6	128	14
از تو امدادی طلب یا رب به داد ما تو رس	9	117	18
حکمت 77 : شناسایی دنیا	3	125	17
از حرف انا الحق چو شنیدی ارنی را	7	151	18
خوش به حال آنکس دعایش استجابت ای ولی	7	106	18
حلول ماه صیام	10	141	28
فریاد از مقام مجاز و رفیق جاز	9	133	22
بر کدامین کوی روی آرم ببینم جلوه اش	10	161	20
باب عرفانی گشا بر روی هر صاحب دلی	7	136	24
از کعبه رخت بندید تا کعبه درون را	6	106	14
در میان کوه فلک افلاکی	6	141	24
فرزند علم باش در این ره خروش کن	10	105	22
خوری تو دود هنر دیگری بگیرد میز	12	166	46
تا که حاکم مردی از خاندان من	5	122	14
دل و جان فدای سلطان غریب ثامن الحق	7	126	32
مناجات	10	228	38
بشر را آزمونی سلطنت بر نفس خود گویا	7	127	28
اندیشه چو گنجی دان چون ذکر زبان مرهم	7	235	30
یاد وطن گشت چو مادر عزیز	6	101	26
یک نفر در سجده خواهان کمک	7	130	16
ای والیا ! گویم تو را کتمان مکن شیدای من	7	120	16
تویی معلّمِ انسانِ ابتدا مادر	6	98	14
یا ثامن الحُجج ، نظری کن مرا ، به دم	5	103	22
کهنه نو را صیغه ای باشد چه هان	10	167	24
مردن تن بهتر از مرگ حیاست	10	155	27
به علی و وحی مُنزل بشناختم خدا را	7	132	16
با کمیل ام آشنا ساز ای علی	7	167	18
چه گویمت ز دردِ دل نه کاهشی به گفتمان	9	168	30
با قدر گاهی قضایی روبرو	7	140	16
صد سؤال دو حبر یهودی از حضرت امیرالمؤمنین	10	180	38
باب عرفانی گشا بر روی هر صاحبدلی	10	156	24
چه شاعری و طبیبی ، هنروری رسّام	7	164	18
گوئیا آمد قیامت روز هان	7	194	26
بوسه زنی برلبی لعل رمانی شراب	8	181	22
اگر آن روز خدا پرده یِ اسرار کشد	8	219	28
ای قلم	5	126	16
بنازم بر وجودی نازنین مشکل گشایی هان	8	140	22
شاعر خورد ز جیبش خدمت کند به عالم	5	134	16
ریاضت را پذیرش سمت عرفان	8	161	24
والی به عشق اویی خودی پیدا کند در بندگی	11	140	30
در بزم آن پری رخ سلطان دین رضا	7	152	18
وطن خواهد مرا یاری	12	131	35
حق عیان کتمان چرا حق را بیان	12	170	28
گوشه ای خلوتی که با اویی	9	181	20
ماجرایی که ره عشق ز خرداد کشم	11	139	30
در وادی دریای خون خط مقدّم را ببین	10	141	24
ساغر از فهم تو گیرم نوش سازم دلبرم	8	122	18
جشن ما دیمی نشینان آن زمان	7	101	18
بی اعتباری دنیای حرام	10	194	32
ای خاکباز عشق	10	170	16
هر تمدّن رشد با تولید خود	7	143	16
خوش بیاسا چون تویی میلاد عشق	9	112	16
شعر من	11	129	24
شمعی که سوز دارد و پروانه سوزناک	11	122	22
تخریب اقتصادی با اختلاس	15	193	30
خوش به احوالت گلستان را شدی چون باغبان	6	128	14
گلهای هرز رفته تبر داس را طلب	13	145	26
قلم داری تو حاکم بر الفبا	12	156	29
شدی محبوب عالم ای بشر خاک	11	154	24
هزار مرغ سحر خفته اند در شَطِ خون	9	152	18
والیا گوش کنی پند بگویم شنوی	8	147	18
غیر خالق کس نمی بینی در عالم جان پناه	8	138	22
آه ای جلوه نور	13	135	35
خصلتی دهگانه سگ را گوش کن تا بشنوی	6	144	22
با ولی راهی شو	11	137	22
به پیر میکده بادا سلام ما به دمی	5	112	14
صید دل کردی مرا با آن نگاهی نازنین	9	131	22
آن خط و خال نقطه راه من و ولی است	8	113	22
والیا ! ضامن آهوی بیابانی هست	9	142	22
به میشان رحم کن ای گرگ خاکی	8	126	18
این عبادت ها که کردم عابد و خلوت نشین	11	125	24
جان های سوخته به تو کردند اقتدا	10	142	22
مادری دارم پیر	9	109	16
گر شجر گفت به مهمان عزیزش رازی	8	106	18
شب تاریک را گشتم حیاتی گیرم از ظلمت	10	132	22
ز درون پیش کشی می کنمش تا گوید	11	138	20
ناله ها بی تاب شد آهی نماند	12	117	22
چه کس باید رعایت نظم قانون	8	101	20
ساغر از فهم تو گیرم نوش سازم دلبرم	12	138	22
هر که من مؤلای او هستم علی مؤلای او	10	115	20
حاجی به یقین بار سفر بند چه انسان	11	128	24
علم را بالی به تقوایی شتاب	12	124	20
جُرم دانایی چه باشد ای عزیز	11	100	24
هفت وادی راه را طی جان من	9	92	22
قلیلی علم را کردی عطایی	8	121	16
بین پیری کوزه ای شد گفتمان	10	128	18
مناظره حضرت سلیمان با بلبل	12	110	26
رخ تماشایی حیایی را ببین	9	112	22
مضراب را ای نازنین بر سینه ام کش تا ببین	9	142	28
جاه شاهی طلبی عزّت خاکی بنما	14	115	30
در بین هر یک اولیا میزان تویی ای شاه دین	11	156	40
به بیروتی نگاهی کن چه غوغا	7	105	14
آن قلم زیبا جهت را اختیار	8	132	18
زیر سر بالش ز خاکی نرم هان	8	135	26
ندا شد هل معین یاری نیامد	9	119	26
مکتب دین پدر خطِّ صراط نبوی	13	140	24
در آسمان ادب بنگرم که در دو جهان	14	174	51
تقدیم به ناقدان عروض خوان نه عروض دان	13	180	43
طوافی قبر آن شش گوشه ای را	9	160	32
آزاد مرد عرصه یِ گیتی به رزم ِجان	9	136	18
نمونه ا ی از شجاعت عباس ، یادی از مؤلای متّقیان امام علی(ع)	8	127	24
جنگ امام حسین علیه السّلام	9	144	22
از تو دارم من سؤالی ؟ سائلی لا ، جانِ من	10	126	24
والیا ! خیمه یِ عاشق ، به سماوات بَری	8	112	22
محرم است و صفر ، عاشقا ، حقیقت بین	11	116	26
هر صباح از دور خوانم آرزوی کربلا	12	132	20
از دست لجبازی تو، اندیشه ام لجباز شد	14	364	30
زرنگاری ، خانه هایی را ، نگاه	10	119	20
آتش عشق منم	8	88	16
آمدم از راه دوری گر چه مهمانم حسین	6	131	16
با فراهم سیم و زر دنیای دون	7	132	14
ارشاد قلم	6	97	12
به فردی فکر منجّی در جهانی	7	144	12
عبور حضرت عیسی علیه السّلام با حوّاریان از کربلا	7	126	22
به اعمالی نظر دوری ز کفران	6	96	12
ذهنم خموش نیست	8	125	18
انسان و دریا	8	114	20
این را بگویم کن سفر بنگر در این صحرای عشق	8	117	24
او که خاتم انبیا صاحب نُبی	7	115	18
چون بنگری برگ خزان یاد آوری باید روی	9	125	22
نشسته ام لبِ جویی به دور دست نگاه	8	127	20
هاتفی بانگی بزد گفتا خموش	11	115	24
آن زمان معدوم هق هق های من	6	109	18
تنهایی دانایان در عزلت تنهایی	6	122	18
اهل هنر را کنی ، یاد ، رهایی ز خاک	9	180	33
خون خالق را ببین در خون خلقی شد روان	6	116	22
تغییر حِیل روحی هر لحظه نمایانی ( هشتم مهرماه : روز بزرگداشت مولوی )	7	137	16
با همان ایما ،بیانی ،حرف را	5	106	14
شعله در خرمن و من سوخته دل ای عابد	10	102	22
سبوی آتشین گیرم ز دستش	11	111	28
خاک خوردم به پای مکتب خویش؛ تخته گچ پاک کن دلم درویش	11	124	32
جای فریاد است بلبل ناله ای	6	125	14
عشق چون موج هویداست ولی ؛ آب چون آیینه پیداست ولی	8	110	18
مشک خالی و لب تشنه و سوز دل طفلان	8	110	18
تا سحر شب ها تماشا ماه را	9	141	26
به مناسبت بیستم مهر ماه روز بزرگداشت غزل سرای بزرگ حافظ شیرازی	5	110	26
یکی را می پرستی گر چه فانی	8	112	18
دهی آزار ما را ای فلک جان	10	147	28
نبینی بختِ هر شوریده ای را	5	104	10
خلق را سرکیسه کردی با زبان	8	126	26
دور از طوطی مقلّد یاوه گو	10	108	22
کائناتی عشق دارد ای عزیز	7	102	20
مناظره امام رضا علیه السّلام با چند تن از علمای سایر ادیان در مجلس مأمون	7	109	16
ای نیک نام دوران در کوی نیک نامان	9	126	18
همچو تمساحی مداوم اشکریز	8	111	20
که با یک شغل راحت زندگانی	8	106	18
بمیرید بمیرید جهانی بجویید	6	109	12
بیان گوشه ای از تاریخ جهان	9	92	20
منم کاوه دادخواهی که ایران	9	94	18
حال بینم این زمین در تنگنا	8	127	26
بی هنر عیبی ببیند همچو لوچی یک دویی	2	82	4
با غنا فرهنگ رشدی در جهان	4	85	8
تا کی قلم فرسا کنم با این کلامی فارسی	5	91	12
چون چراغی رهنما هر چند پند	10	142	20
ای وای به مردمان تاریخ	13	127	30
سوره یس / ای سید رسولان بشنو پیام ایمان	13	119	20
بمناسبت ولادت حضرت محمّد "ص " خاتم الانبیا	9	120	20
روی آوردم که بینم عشق را در جسم و جان	8	114	14
می شناسی آن چهل ابدال را	10	172	18
با ترنجی قالبی ، نظمی رسا	11	150	22
مرگ سبزی را کنی یادی دلا	6	98	10
گر چه خلق آزار اهل الله را	11	85	18
از هدایت پرچمی کن پیروی	8	116	12
رقص قلم شعر شد دور ز جوری جفا	10	100	16
طرح دارد گر ولی ، چون اولیا	9	120	19
به امید ناجی	7	99	16
فرد عادی بهتر از سالک شمار	10	88	18
خاطری خوش ، ذهن نوپرداز را	9	133	14
کلامی را کنی احیا تو شاعر	8	116	18
یاد آذربایجان کن تکّه ای از جانمان	9	118	16
هر کجا باشم چه ظاهر یا نهان	9	109	16
به خاطر خوف از شورش عمومی	11	106	20
با صفا جایی چه زیبا پارسا	8	145	16
یاد آور مرگ سرخی را بدان	7	103	16
شد تداعی ترکمانچایی به یاد	7	90	10
مغنّی بکش پرده را با طرب	8	121	20
آه از آن روزی که عابر از دیار	9	98	18
افتخاری شیعه را ، هر لحظه ای	8	117	14
با خدا گشتیم هر جا همنشین	7	115	16
از سما صادر به آهی ، هر بلا	9	105	14
جدا از یاد همسر پور جانا	11	155	26
جهان اگر به گدایی دهی نما چو گدا	9	124	14
اهورا عشق را بینی به سیما	10	105	18
با سفیدی مرگ اهل الّلهیان	6	81	12
در حجابی همچو طوطی گفتمان	8	130	14
خاک ره شو که نیست ملک جهان	12	130	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان	10	121	18
خاک ره شو که نیست ملک جهان	14	143	27
خاک ره شو که نیست ملک جهان	11	160	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بندهای پنجم ، ششم و هفتم )	9	127	22
به حرمت هر هنرمندی که بینی	9	109	16
چه آهنگ خوش نغمه ای ماجرا	14	123	28
خاک ره شو که نیست ملک جهان	8	130	16
قدر زنجیر بندد پای دل را	8	92	18
جمع احبابی بدیدم با حبیب	9	94	16
نکوداشت شب یلدا	12	120	28
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند نهم )	7	120	20
رو زمین افتاده خاکی ماجرا	9	114	22
رایانه	10	126	18
چه باید گفت از مردان نانی	12	117	24
هر یکی را جایگاهی غبطه لا	8	113	14
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند دهم)	9	143	20
گر چه موزونی کلامی آشکار	8	113	16
حُبِّ ذاتی را کناری زن بیا	10	109	20
خفی ذکری چه قلبی یا زبانی	10	110	18
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند یازدهم )	7	130	14
آفرینش کائناتی با کلام	5	91	10
شاعری با حس درکی نطق را	9	138	18
من مانده در این دیار غربت	7	140	16
همان دلبر عروسی را کنی یاد	9	108	20
پیشکش شهری کند بر پادشاه	12	131	22
خاک ره شو که نیست ملک جهان ( بند : پایانی)	6	121	12
با نمود آوای خطّی ای رها	7	92	14
همچو گل صد برگ دارد صد نوا	13	106	20
یادی کنم امروز از ایام دیرین	6	151	14
علم را یاد از کهن پیری کند	9	99	16
سمت سیمرغی گشایی بال و پر	8	106	14
شد تداعی ترکمانچایی به یاد	8	107	14
دور از خلقی که با خالق قرین	9	106	14
یا علی شب غسل ده تنها مرا	6	102	14
والیا !ضامن آهوی بیابانی هست	10	110	20
ولی چه سود کشمکش که حاصلش بشد مزار	9	95	16
نظر به آدمی بشد وجود گشت چیستی	5	100	10
چه سنگ ها که پرت شد به زیر پایِ عاقلی	8	125	14
نام من را ، ثبت کن در دفترت	7	120	14
یک زبان واحد به هر لفظی بیان	5	94	12
کائناتی را زبانی ای عزیز	12	126	18
خوی استبداد هر یک جانیان	8	105	12
نیمه پر ظرفی ببینی فهم لا	6	87	10
روی ما آن باب عرفان را گشا	11	116	22
این کسان آنان چو صالح بنده ای	5	90	12
با معاصر شاعرانی دیده ور	8	124	16
ذوق داری با هنرمندی دلا	7	87	16
هر چه بینی غیرِ خود کوچک شمار	9	140	16
صوت را رسمی کند شکلی نما	8	93	14
والیا جلوه حیاتی بنگر حُسن نه بد	7	144	14
ای حاکم روزگار اندیشه نو	5	75	10
با زبانی آشنایی ، ای رها	7	77	14
همّتی کن کار بندی عقل را	10	116	18
با خدایی نام او ،هر جا زبانزد بینِ خلق	11	124	16
به احسن مرحبایی وصف هر جا	9	108	14
ای که انسانی فراموش اجتماع	9	95	16
ذکر خالق کن ، پیامی از خدا	11	128	18
گر چه یک فرضیه ای باشد درست	15	215	26
خودنمایی واقعیّت ، ای عزیز	13	139	20
انتها را فکر کن ، اندیشه ای	10	117	14
لا گریز از مرگ ای انسان بدان	13	125	22
شدی صاحب قلم امروز و فردا	11	150	20
بشنوی ، درکی کنی با انتقاد	11	128	13
صاحب قلم شدی که بگیری مچی دلا	16	144	22
گوشه ای بنشسته ناظر بر جهان	8	142	10
حرف ها داری مگوها ، ای ولی	11	119	15
خوانده مهمان در لباسی میش و گرگ	12	125	14
بس کنی والی ولایت دار عشق	8	120	10
ای که عشقی را به قانونی نما	6	140	14
لحظه ای غمگین شوی دلواپسی	10	132	14
با غرض ورزی کنی کاری عزیز	6	137	14
دور شمعی جمع بس پروانه ای	7	143	8
فکر حوّل حال کن چون نوبهار	11	106	12
دیدگاهی را بیانی هر کسی	8	107	10
چه باید گفت ای راوی از این دیر	11	92	6
با دو دَم تیغی چه کاری می توان	6	106	12
در بین هر یک اولیا میزان تویی ای شاه دین	12	116	16
از حکومت بر شما محبوب تر	6	116	2
دست نیما بارور شد آن درخت	7	102	4
یاد تدوینی بیفتی عمر را	9	88	8
گر چه داغی سینه دارد ای عزیز	13	105	12
دم غنیمت یاد بیرونی کنی	10	92	6
دیده ای را انتخابی جلوه گر	11	93	10
محفلی برپا کنی هر کس به سمع	11	115	6
گر امانت مردمی را ، لا رعایت ، در جهان	7	74	4
برخیز ز فتنه ای رهایی	10	100	6
مناجات نامه ای بر سوره رحمن	10	109	6
دیدگاهی را بیان ، متراژ لا	9	68	6
جهانی را کتابی پاره فرضی	9	96	6
به یاد آن روز افتی ، لا که رؤیا	9	97	12
کاخی از نثر آفرینی نظم را	7	85	10
قُل تو بخوان تاج سر آورده ام	9	124	2
گر چه خشکی جلوه آرایی هنر	9	171	8
اژدها دیدم ، برون شد از زمین	12	141	10
با کتابی اُنس عالم روزگار	10	133	12
همچو گل باشی به زیبایی لطیف	10	183	20
عشق خالی ذهن را کن سفره ای	11	138	18
تا کی در انتظار بمانم چو روز و شب	13	167	16
مگر سندان بشد مغزی که دایم	6	106	4
سینه عطری حس کنم شیدا نما	8	125	10
محیطی با صفا جایی چه گویم	7	127	10
قائم قیامی می کند ، آن روز، جانا در زمین	8	118	13
مناجات نامه ای بر سوره نبأ	10	171	16
ای باهنر جهانی نظمی کشی به افکار	9	120	14
خاک ره شو اوج گیری جان من	8	114	12
طبیعت را نوایی هست ای جان	10	115	26
با قلم طرحی کشی بر پرده ای	9	108	18
بر عزیزی می فرستی پیک را	8	93	10
نام ایران جاودان در هر کجا	5	85	10
گذر ایام خود را گر چه تنها	6	127	11
نقد خود را بازسازی شاعرا	3	81	4
دوستی را در طبیعت ، رؤیتی	8	103	14
کمک کن خدایا که روزه ادا	11	123	18
خلق را همچون معلم رهنما	4	90	8
گر چه زخمی خورده ام از روزگار	9	105	16
جهان تنگ دیدند رها از قفس	5	88	8
به نیکی شود یاد در هر کجا	5	126	6
جلوه گر شد بار دانش چون چراغ	8	119	14
بس سعادت عابر از دنیا سرا	7	78	4
خطبه 87 نهج البلاغه : مؤلای متّقیان علی بن ابیطالب ( ع ) خبر غیبی وصف زشت ترین و خوب ترین انسان	3	103	4
فلک را می گرفتم من ز سرعت	7	87	14
پارسا مردی که دور از نازخواب	7	129	10
دست نااهلان زمینی بی صدا	9	86	14
هر یکی نامی جهانی بس شهیر	8	97	12
همچو بیدی ، دم به دم راکع ،سجود	6	90	4
صوم ماهی باشدش فطری نما	6	93	6
قدرتی پیدا ،جنایت بین خلق	8	89	20
کس نداند واقعیّت ، جز خدا	7	91	8
خوش به حالت والیا با رهنما	4	93	6
یاد فاضل شهر افتی شهروند	7	98	10
غریب خسته زمینی رها ز ما و منی	5	112	8
بر زمینی حال دارد مویه ای	8	95	10
با رکودی فکر ، مغزی انجماد	7	106	16
ایده آلی فکر دارد ، خبره ای	4	58	6
بین جمعی صاحبان ذوقی هنر	11	102	20
گل به رویش بوی خود را منتشر	7	101	13
با همان اخلاق نیکی جلوه گر	3	116	6
ثبت دفتر می شود بس ماجرا	4	73	8
ریشه کن کی می شود ای ربّنا	4	89	8
در مسیری گام تکراری نما	5	121	6
ای نهایت آرزو ، یاری مرا	8	86	10
ای که انسانی به حکمی لحظه ای	6	95	8
افکار را سُر ، پای هر کِشتی	5	77	8
صلح گیتی در جهانی پایدار	4	104	7
هر زبانی شیوه ای دارد درست	8	89	10
واقعیّت را شهودی ،ای عزیز	5	89	6
همچو هر یک عارفی در گوشه دیر	3	107	4
تحت فرمان عقل آدم هر زمان	6	78	10
به دوره ها نظری افکنی بگیری پند	5	96	8
با سیاهی روزگاری ما چکار	6	111	8
گنج حاصل رنج را گیرد به دست	2	89	4
عشق چون موج هویداست ولی	4	96	4
ای که گفتی ....	2	100	2
این چه فرّی در جهانی رو فنا	3	74	6
محترم انسان والا هر کجا	2	46	2
یاد کن از هر هنرمندی بنام	3	57	9
چون شتر افراد دارد کینه ای	3	107	4
با خودی خلوت چه کردی ای عزیز	4	56	8
نشنوی فریاد خونین درد را	4	67	8
تحت فرمان آسمان ها با زمین	4	72	8
بشنوی از هر جهت آوا خدا	2	66	2
رو به ویران خانه هایی ای رها	3	75	6
فکر فردایی چه زاید روزگار	2	89	2
منع باید با زبان دستی و دل	2	67	2
شرح ده شیخ ماجرایی را	3	63	5
ای نگاهت جلوه ای از آفتاب	4	67	6
زوایا دید آدابی نه یکسان	3	70	6
شاعری از خطّه آذربایجان	3	217	4
بخواب کودک امید روزهای فراق	3	82	4
عارفی نامی خداگون بس نکو	3	69	6
یاد یاری ده چهار افتی دلا	1	48	2
جذبه عشقی شد برون از کیش خود	4	61	4
27 شهریور؛ روز شعر و ادب پارسی و روز بزرگداشت استاد شهریار	1	70	2
که او خود تحت فرمان امر یاهو	3	90	4
ذرّه را بیند معلّق در فضا	1	49	2
نگاه کن ببین به عشق او مگر	1	58	2
کوله باری شعر شد در زندگی افکار من	1	54	4
تمامی غرق در اندیشه کبری	1	81	2
تلاش کن که بجنبد لوای ایرانی	1	52	2
ماه بانو چهر را در ناز خواب	2	55	4
دست جلّادان چو ضحّاکی ولی	1	65	8
یاد روزی کن اراذل در زمین	1	86	4
لاک خود هر کس اگر ملکی شود جانا خراب	1	63	6
بین عامی خشم گردد گر عیان	1	75	4
چون که حاکم نیست دینی را ادا	2	62	6
زاده عشقی مرگ را طالب چکار	3	71	4
اقتباسی را نبینی پی نما	3	70	4
نگاه عیب نما عیب را چو سایه نما	1	48	2
یاوه گویانی بخاطر تکّه نان	3	95	4
دین خود را تحت فرمانی ادا	2	86	4
با دلی غمگین نگاهی با اسف	2	94	2
چه باید گفت حق باطل نه پیدا	2	80	2
دوری ز کشت ترک جهانی به خوشه ای	3	89	6
گوشه ای بنشسته ای چشم انتظار	1	23	2

ولی اله بایبوردی

آخرین اشعار

دفاتر شعر

آخرین نوشته ها

معرفی کنید

اشعار ولی اله بایبوردی

ورود به بخش اعضا

تبلیغات