گفته بودم
به افق محو نشو
سر به زانوی سکوت
چشم به این حال خراب،
خسته نکن
به من نگاه کن
آسمان را و افق را به خودت
بیش از این، وابسته نکن
به من نگاه کن
به باور نشسته در دل این روز ها
تو را به این ...

تو مهتابی که شب
در چشمانت سرمه می کشد
تا سحر
و سبد سبد مروارید
خواب می کارد
در مژگانت بی خبر
من آن ستاره ام
خیره به پنجره
به ابر های شبرو زود گذر
...

می سپارم خود را
به چشم های تو
به مرغزاری که
حاصلخیز ترین باغ جهان است
خود را می سپارم
به غنچه لبخند تو
به عطر دل انگیزی که
در گلزار موهای تو
هر روز کباب می شود.
...

پاییز که می رود
هوای آلوده اش را جا می گزارد
و هزاران کشته برگ زرد
در این درازنای خیابان
و انتظاری بی جا از ابرهای خسیس
و سنگین بادهای خسته
چه امید عیش از این پاییز
چه باید کرد با این یاغی ...