ببند
چمدانِ تردیدها را
‌محکم بگیر
دستانِ پاهایت را

راهی شو
تا....دل
پیاده شود
در ایستگاهی

مقصد
همان جایی ست
که جان
قصدِ ماندن کند......

می دانم

عاقبت ِداستان گرگ وُ میش را

اما‌

آغوشت آرامستان ِتشویش هاست...

در قاب دیده ام

عکس مردی ست

گمشده در غبار

هر شب دلم

به قصد ِغبارروبی

دستمال ِپلک می کِشد

بر چشمان تَرم

کاش
بعد از
سقوط ِاحساسم

جعبه سیاه ِقلبم را
در حضور تو
باز کنند

تا بدانی
لحظه ِآخر
چه بر من گذشت!

شبیخونِ کفن دزد خاطرات

بر قبرستانِ قلبی ، متروکه

از جسدِ عشقی تکه تکه

شده شبانه رنج غسال اشک

غسلِ دل مرده ای از خون

کفن پیچِ زخم زبان کسان

تا دفنِ انتظاری محال

در گور ناکامان......