خسته ام
از پرسه های بی هدف
در کوچه پس کوچه های
انتظاری عبث
که پایانش را
نه تو می دانی
نه من
خواستیم
گمشده نباشیم
در عادت روزمرگی ها
نابلد راه بودیم
آواره گشتیم
در مالیخولیای ذهن ها
میناتمدن...
عاقبت روزی
قلب زخم خورده ام
در بحبوحه ی
کارزار زندگی
می ایستد
به منزله ِصلح
پارچه ای سفید
روی خویش می کِشد
تا تن رنجورم
قدری بیاساید...
میناتمدن خواه...
جا مانده
از بازی هایِ ناتمام کودکی
عمرتلف کردیم
حال پی بازیچه می گردیم
تا عشق "بازی" را تمام کنیم...
میناتمدن خواه...
در تار تار گیسویت
دستانم پود خیال می زنند
و گره به گره
نقش تو را می بافند
برقامت رویاهای شبانه ام
ناگاه
سوزشی جانکاه
بیدار می کند سرانگشتانی را
که بر ناخن تنیده
خون می گریند...
میناتمدن خواه...
از
غرغره ِدوستت دارم ها
در دهان عادت
سکوت های با بغض
حرف های بی غرض
چشم های بی فروغ
آغوش های بی روح
ماندن های بی وجود
روزهای بی من
شب های بی تو
من
از دنیای بی ما می ترسم....
میناتم...
تبلیغات
