دل همی گلایه از بهر وجودم می کند
سور و سات عاشقی ، از من گدایی می کند
چون بگفتم ، عشق این دل ، در بهر سرودم سبز هست
عاشقی را ، چون طلب ، در شعر ، جانم نقش بست
دل بگفتا ، پس من خراباتت شوم ، همچو مرغی...

در سرم ، آشفته بازاریست
می نویسم ، تا که جان در جان روحم ، سبز شود
چون پرنده ، در وجودم ، آسمان یک رنگ شود
می نویسم ، تا قلم کم سو شود
تا که چشم دل ، از بهر شعرم ، کور شود
امیر ضیغمی...

دوش دیدم غم به پیمانه نشست
شاعر این شعر ، چون قلم ، بر سطر جانانه نشست
جوهر غم ، در وجودش همچو سیبی سبز شد
شعر غم ، در دفترش ، همچو جسمش ، جمع شد
خلوتش ، چون آشیان کفتری ، گرم شد
نطق این شعر ، در وج...

چون غریبی بیکسم ، آهم ، خرابم ، دادم ، فقانم ، نیستم
چون به ماهی ، مست آبم ، تشنه ام ،‌محتاج هیچکس نیستم
چون به شاعر ، چشمه ام ، مستم ، خرابم ، هیستم
چون به سایه ، روز را طی می کنم
در جفای شب ، همی ا...

در گزند زندگی ، جلاد را بر سر دار دیدم ، چشم بست
آشیان را ، با هزاران خوب و زشت ، بر نهان خاموش کرد و لب ببست
خنجر دوست آخر بر پشتم نشست
آه ، دیدم ، خون به خنجر نقش بست
خون من چون فرقه ای بیکس بر زمی...