بُرده هوش از سرِ من عشقِ نگاری نمکین
ناز چشمش به فنا داده مرا مَسلک و دین

آشکارا اگر او بُرد به یغما دلِ من
بشوم بهر تلافی سرِ فرصت به کمین

گرچه "بی پرده" دلم بُرد به سرقت صنمی
به " قفا " کام...

تب کرده اَم اِمروز به دوری نه به ویروس
تا کی به قرنطینه و در حسرتِ یک بوس

من منتظرم سر شود این فُرقتِ یاران
بی دغدغه در جمع بیایم به خیابان

آغوشِ عزیزان که مرا بوده پناهی
امروزه چه شد گشته به من حسر...

بعدِ سرما باغبانی گل بکارد بی درنگ
جنگل از باران شود پویاتر و صحرا قشنگ

وه چه زیباتر شود دنیا به صُنع کردگار
در بهاران، با نمی باران، کمانی هفت رنگ

با طراوت چون شود دشت و دمن از لطفِ یار
گل بگیرد شب...

بیشِ چهل پیمانه را نوشیده ام از جام یار
بوسه میخواهم دوباره ، باز هم از کامِ یار

مخزنِ جود است و لطفِ بیکران پروردگار
از چه گویم ، شرمسارم ز این همه اکرام یار

رسمِ گردون را اگر ظلم است و تبعیض و جفا...

فکر عریان ،جامه از دیبا ،چه فرقی میکند
جاهلی یا غرقِ در رویا ، چه فرقی میکند

سرقت از اندیشه ها در روز روشن میشود
زاهد و آن دزدِ بی تقوا ،چه فرقی میکند

بر " سِجلّ " آدمی مُهرِ عقاید می زنند
انتخاب ا...