باز به سر شوق حرم اوفتاد
دل به دل شاهد معنا فتاد

کوثر جنّت که بگویی هم اوست
کعبه شش گوشه ، نگاهم به دوست

باز دلم سر به سویدا کشید
داغ به سیمای شقایق بدید

نوبت عشق آمد ...

" امان از دل رباب سلام الله علیها "


یک نفر هست که مست غزلی ناب شده

باز هم شرح پریشانی رباب شده


نَقل تصویرِ گل خفته میان شنزار

ساحت ِعرش ِخدا هم ز شمیم اش گلزار


صورت سرخ قشنگ...

یا حسین ! از درک ِ معنا مانده ایم
در میان ِ صد معمّا مانده ایم

غافل ایم از سبزیِ دامانِ تو
در غبار ِ کبرِ دنیا مانده ایم

بی گمان فردا که روز محشر است
بی پر ِ پرواز و دَرجا ماند...

قلبم همه در یاد تو ای حضرت عبّاس

شمشیر بزن آب بزن در ره اخلاص


با آب تو هم نغمه و با رود سرشتی

تابنده تر از قرص قمر ای تو بهشتی


در کنج دل ِ اقرب و اغیار نشستی

لب تشنه برفتی و دل ما بشکستی...

کربلا گفتی و دل در پیچ و تاب عشق شد

این دل شوریده ، آری در رکاب عشق شد


روی دلبر را ندیدم تا کنون یارب! ببین

جلوه ی حسن جمالش در نقاب عشق شد


سرزمین عاشقی را طی طریق ما ، دل است

ما نمی گوییم...