⁦✍️⁩ با من مهربان باش
لااقل
تظاهر کن به عشق...
نگذار جار بزند
نامهربانی ات را
پیرکلاغی
که سالهاست
بر
کاج کهنسال
پشت پنجره
زاغ سیاه عشق ما را
چوب می زند...

#سیلویا_اسفندیاری...

بر زاله ی رودی گذرا
زار زار مردمی را
بر زار و زندگی شان
می نگرم...

آنسوتر؛
عفریت مرگ دهان گشوده
هزار هزار
کنیز را
به دخمه های تنگ و تاریک خویش می برد...

انسان؛
با رنج زاده میشود
با بطالت می زید
و د...

باران بود که گمت کردم
در لغزش چشمان ماه
وقتی خائنانه
پشت ابهام ابر پنهان شد
شبی که
سراشیبی تپه های تنهایی را
در من قدم زدی...

کجای این زندگی گمت کردم؟!
در شیب کدام شب؟
در مسیر کدام یاد؟
در سایه روش...

بر خود می لرزد
هنگامی که زمین
سنگینی بار گناه آدمیان را
تاب نمی آورد

پشت پرده های شب
چه تلخ و جانکاه
کابوس حبس نفس هامان
زیر آوار گناه
رویا را از خوابهامان
دزدیده است...

#سیلویا_اسفندیاری...

دستانم
به هم ریختند
باور رکود آب را
در ذهن منگ حوض

دست می شویم از حوض
که درگیر رقص حباب
زیر پوست مرده ی آب است

سیلویا اسفندیاری...