غم آمده ننداخته بر گونه ی ما گُل
شادی ایست که پر می کشد از روی تعلّل
ما سبزی کاجیم که در طول زمستان
هرگز نرسیدیم به مزمون تعمّل
در دل چه جلائیست که چشم نظری نیست ؟
یک ذرّه به اندوخته ی اهل تجمّل
...
کوتاه بیا ماه که هم پای تو باشم
شب کامل و یک قد به تماشای تو باشم
بگذار که ممنوعه ترین عشق نه بلکه
مشهورترین عاشق رسوای تو باشم
گاهی غم چشمان مرا حدس بزن تا
با ران شده حلال معمّای تو باشم
چه ...
ای گل !نفسم شوری مستانه ندارد
پروانه جدا از تو که میخانه ندارد
پس باز کن آغوش که یک عدّه نگویند
او شاه شده مسند شاهانه ندارد
تاجی به سرم چون بروی تو همه گویند
یک شانه به سر برسر خود شانه ندارد ...
این جهان یک مرتبه افتاده از چشم ترم
نیست شادی ،حسرت دیروز ها را می برم
مثل طاووسی که بی رنگی نشسته بر پرش
اشتیاق پر گشودن پر کشیده از پرم
از زمانی که هوایم را ندارد آسمان
گرچه ابرم ،رفته دیگر شو...
تک مصرع
غم می رود آنگاه که می بوسمت از دور
دفتر مریم های زرد
مریم نصیری
تبلیغات
