از ماست که جابه جا بگردد این چرخ
با گردش پای ما بگردد این چرخ
بر زین دوچرخه ما نشستیم خدیو
پا روی رکاب تا بگردد این چرخ...

ایران زمین تنها بهشت این زمین است
خاکش طلا ریگ بیابانش نگین است
مارا بهشت دیگری حاجت دگر نیست
جز خاک ایران هیچ خاکی در نظر نیست
از کوهسارانش بریزد شیر و شکر
در چشمه سارانش بجوشد اب کوثر
انواع گلها در ...

تا به عالم شعله ور شد نور عالم گیر تو
زهره و شمس و قمر اقتاد در زنجیر تو
نوعروس دهر دیگر شد ز حسرت پیر تو
شیر میدان شجاعت پاک شد پاگیر تو
تا لباس حسن در بر کرده ای یا فاطمه
هر دو عالم را منور کرده ای ...

این کاسه ی وارونه که روی سر ماست
یک سوم او جرم و دو سوم زهواست
بیهوده مبین که کار ما پرت و پلاست
این دیده هر آنچه دیده تصویر خطاست...

بهارُم بی تو گردیده زمستون
ندارُم میل گردیدن به بُستون
تو رفتی و امید از این دلُم رفت
بیا جان خدیوی زاده بِستون