نام مادر تا میان شعر من جا می شود

این دل غمدیده نازک همچو مینا می شود

دست من کوتاه و اندوه اش دراز و جانگداز

اشک چشمانم به سان سیل و دریا می‌شود

می گریزم در پناه خاطرات مبهمش

در نبود‌ش هر شب من...

تلخ شو
زهراگین
بگذار که نخواهمت!
نیش بزن مرا...
و تیزی طعنه هایت را در جای جای روح و تنم نشانه رو... بگذار زخمی دست کنایه هایت شوم...
بگذار تمام وجودم یخ بزند از سردی کلام تو
بگذار که نخواهمت
...

هزاران کتاب
نوشته اند از عشق
که بخواند معشوق !
من برایت
بنویسم
یا
نه!
این تو هستی
که مرا می دانی!
که مرا
می خوانی!
که در اندوه زمان و دوران
در دلم می مانی...

انسیه سوسنی

...

صدای پای پاییز را می شنوی... خنکای لذت بخشش که روح انسان را زنده می کند... در شهریور مهربان...؟!
شهریور همیشه مرا به یاد انسانهای نیک سیرت می اندازد... همان‌ها که وقتی بحثی در می‌گیرد،وقتی ناراحتی د...

چگونه می روی و مرا جا می گذاری در تک تک کوچه های باران خورده این شهر
چگونه؟
چگونه می روی و " یاد" مرا می دهی به دست بادبادک هایی که بندش رها شده
در دست" باد" بگو چگونه؟
چگونه مرا به ق...